บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 15 หน้า 2
ฤทัยเห็นดาลัดดาวนั่งอยู่กับโจก็หาที่หลบ แล้วแอบดูไปเงียบๆ ก่อน โจนั่งมองดาลัดดาวที่กำลังนั่งเหม่อลอยสีหน้าเซ็งๆ แล้วตบโต๊ะเสียงดังเรียกสติดาลัดดาว “ดา!!!”
ดาลัดดาวสะดุ้งตกใจ
โจบ่น “เรียนก็ไม่เก่ง แล้วยังจะไม่ตั้งใจอีก ถ้าไม่เห็นว่าป้าหน่อยขอร้อง พี่ไม่มานั่งเสียเวลาสอนให้ฟรีๆ อย่างนี้หรอกนะ”
ดาลัดดาวอยากจะด่ากลับโจมาก แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ไว้
เสียงความคิดของดาลัดดาวอายุ 36 “เย็นไว้ๆๆ ถ้ากลับไปปัจจุบันแล้วเราต้องแต่งงานพี่โจจริงๆ เราก็ต้องอดทน แล้วเปลี่ยนนิสัยพี่โจให้เป็นคนดีกว่านี้ให้ได้”
ดาลัดดาวหันไปเห็นฤทัยยืนหลบมุมแอบมองตนอยู่ที่มุมหนึ่ง ดาลัดดาวสงสัยว่าฤทัยมาทำไมอีก
ฤทัยยืนมองดาลัดดาวด้วยสีหน้านิ่งๆ ทั้งที่ในใจรู้สึกเจ็บมากที่เห็นดาลัดดาวอยู่กับโจ ดาลัดดาวเห็นฤทัยได้แต่ยืนมองอยู่ในมุมนั้นด้วยสีหน้าที่เดาใจไม่ถูก ดาลัดดาวเลยเมินหน้าหนี แล้วหันมาคุยกับโจต่อ “พี่โจสอนต่อเถอะค่ะ คราวนี้ดาจะตั้งใจเรียนแล้ว”
“แน่ใจนะ” โจสอนเลขดาลัดดาวไป
ฤทัยมองดาลัดดาวกับโจและคิดว่าน่าจะได้คำตอบไปบอกอนึ่งแล้ว ดาลัดดาวแอบชำเลืองมอง ก็เห็นว่าฤทัยกำลังเดินกลับออกไป ดาลัดดาวแปลกใจว่าฤทัยมาทำไม
บ้านยายพร มุมสวน อนึ่งนั่งรอฟังข่าวจากฤทัยอย่างกระวนกระวายใจ
“ฤทัยมัวทำอะไรอยู่ ทำไมยังไม่กลับมาอีก”
มดบอกอ้อมๆ “บางทีคำตอบที่พี่อนึ่งอยากรู้มันอาจจะมีอยู่แล้วก็ได้ แต่พี่อนึ่งไม่ยอมรับรู้เองหรือเปล่า”
“ตั้งแต่พี่รู้จักน้องดามา น้องดาไม่เคยทำท่ารังเกียจพี่เลย แล้วอยู่ๆ ป้าหน่อยก็มาบอกว่าน้องดาไม่ได้ชอบพี่ จะให้พี่เชื่อง่ายๆ ได้ยังไง”
มดสงสารและเป็นห่วงความรู้สึก “เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะพี่อนึ่ง”
อนึ่งเห็นฤทัยเดินกลับเข้ามาพอดี ก็รีบวิ่งไปดึงตัวฤทัยเข้ามานั่งแล้วซักถามทันที
“เจอน้องดามั้ย แล้วน้องดาว่ายังไงบ้าง”