บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 15 หน้า 3

ฤทัยอึกอัก “ผมไม่ได้ถามน้องดาหรอกพี่ แต่เห็นน้องดาอยู่กับโจท่าทางสนิทกันมาก ผมว่านี่ก็น่าจะเป็นคำตอบได้แล้วนะ”

อนึ่งไม่ได้ดั่งใจ “พี่ไม่เอาคำตอบที่แกคิดไปเอง พี่จะเอาคำตอบจากปากน้องดา”

อนึ่งต่อว่าฤทัย “ไม่ได้เรื่องเลย ให้ช่วยแค่นี้ก็ทำไม่ได้”

ฤทัยอึดอัดลำบากใจ มดสงสารฤทัยเลยช่วยลากอนึ่งออกไป “มานี่พี่อนึ่ง มดจะพาไปสงบจิตใจ”

มดลากอนึ่งออกไป ฤทัยนั่งกลุ้มใจอยู่ที่เดิม ทั้งสงสารอนึ่งและเสียใจที่คิดว่าดาลัดดาวชอบโจ

ตอนกลางคืน บ้านยายพร ในห้องโถง ฤทัยนั่งรื้อกองวีดีโอหนังฝรั่งอยู่ที่หน้าทีวี มีหนังเกี่ยวกับการย้อนเวลาหลายเรื่อง ฤทัยมองม้วนวีดีโอพวกนั้นสีหน้าครุ่นคิด

ดาลัดดาวแกล้งพูดเล่นขำๆ ตามน้ำไป แต่ลึกๆ ในใจจริงจังมาก “น้องดาบอกแล้วไงคะ ว่าน้องดามาจากโลกอนาคต น้องดาย้อนเวลากลับม าตามหารักครั้งแรกที่หายไป”

ฤทัยคิดว่าจะต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าดาลัดดาวย้อนเวลามาจริงหรือไม่

วันใหม่ ริมแควเกสต์เฮาส์  ฤทัยเดินหลบๆ เข้ามาที่หน้าเกสต์เฮาส์ มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร ก็แอบเดินเข้าไปด้านใน

ทางเดิน นงหิ้วตะกร้าจ่ายตลาดเดินสวนกับดาลัดดาวเข้ามา ดาลัดดาวยังเจ็บข้อเท้าอยู่ เดินกะเผลกๆ มา “น้านง ไปจ่ายตลาดมาเหรอคะ”

“จ้ะ ขายังไม่หายดี อย่าเดินมาก เดี๋ยวจะยิ่งบวมนะ”

“ค่ะ”

นงเดินเข้าไปด้านใน ฤทัยเดินหลบๆ เข้ามาแอบดูดาลัดดาวอยู่ห่างๆ ดาลัดดาวหันไปเห็นขวดลักษณะกลมๆ เล็กๆ วางนอนอยู่ที่พื้น นงเดินตรงไปที่ขวดใบนั้น นงไม่เห็นว่ามีขวดวางอยู่ที่พื้นตรงหน้า...ดาลัดดาว ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้

อดีต นงหิ้วตะกร้าจ่ายตลาดเดินสวนดาลัดดาวเข้ามา แล้วเหยียบขวดเล็กๆ ที่วางอยู่พื้นจนล้มกลิ้งก้นกระแทกพื้นร้องโอดโอย ดาลัดดาวเห็นนงล้มกลิ้งก็ตกใจรีบเข้าไปดู