บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 6 หน้า 3
มดมองตามหลังฤทัยที่เดินตามดาลัดดาวไปแบบจับสังเกต แต่ไม่พูดอะไร
ดาลัดดาวเดินมาล้างมือล้างเสื้อที่เปื้อนแบบกระแทกกระทั้นเพราะโมโหหึงฤทัย ดาลัดดาวบ่นงึมงำไป “ดูแลปกป้องกันซะขนาดนั้นใครจะเชื่อว่าเป็นแค่เพื่อนกัน”
ฤทัยเดินตามเข้ามา ฤทัยเสียงอ่อย “น้องดาพี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
ดาลัดดาวงอน...หน้าง้ำ “พี่ฤทัยไม่ต้องมาสนใจน้องดาหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวพี่ฤทัยกลับไปเรียนมหา’ลัยที่กรุงเทพแล้วพี่ฤทัยก็ลืมน้องดาอยู่ดี”
“พี่จะลืมน้องดาได้ยังไง”
“ก็ที่มหา’ลัย มีสาวๆ สวยๆ ตั้งเยอะ พี่ฤทัยจะเอาเวลาที่ไหนมาคิดถึงน้องดา”
ฤทัยมองสบตาดาลัดดาว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล จริงจังและจริงใจสุดๆ
“พี่ไม่เคยต้องหาเวลาเพื่อคิดถึงน้องดา”
ดาลัดดาวชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นแววตาจริงใจของฤทัย
เสียงความคิดของดาลัดดาวอายุ 36 “โกรธให้ตายยังไงพี่ฤทัยก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในอนาคต”
ดาลัดดาวฝืนยิ้ม “น้องดาไม่โกรธแล้วก็ได้ค่ะ” ฤทัยยิ้มดีใจที่ดาลัดดาวหายโกรธ
เรือนแพถูกเรือยนต์ลากมาตามแน่น้ำแคว บรรยากาศรอบข้างสวยงาม ในแพ ดาลัดดาวหลับตากางแขนออกกว้างจนสุด แล้วเงยหน้าขึ้นสูดลมหายเข้าจนเต็มปอด ท่าทางสดชื่นและมีความสุขมาก ดาลัดดาวหลับตาพูด “สดชื่นนน....”
“สดชื่นมากกก...” ดาลัดดาวลืมตาขึ้น ก็เห็นว่าอนึ่งมายืนอยู่ข้างๆ และทำท่าเลียนแบบตนอยู่
ดาลัดดาวตกใจ “พี่อนึ่ง!”
อนึ่งยิ้มแย้มชวนคุยไป “ที่นี่บรรยากาศดีมากเลยนะ”
ดาลัดดาวมองผ่านไหล่อนึ่งไปแบบไม่สนใจที่อนึ่งพูดเลย ดาลัดดาวเห็นฤทัยยืนดูวิวอยู่กับมด ทั้งคู่ยืนพูดคุยหัวเราะกันแบบสนิทกันมาก...ปื๊ดจับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆ อยู่ถัดจากฤทัยออกไป ดาลัดดาวแอบทำหน้าปั้นปึ่งใส่ฤทัยโดยที่อนึ่งไม่เห็น