บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 6 หน้า 4

ดาลัดดาวจะเดินไปหาฤทัย แต่อนึ่งขยับตัวมาดักหน้าไว้ซะก่อน

“น้องดาอยากถ่ายรูปมั้ย เดี๋ยวพี่ถ่ายให้”

ดาลัดดาวทำหน้าเซ็งนิดหนึ่ง แล้วก็ฝืนยิ้ม “ก็ดีค่ะ”

“งั้นน้องดารอแป๊บนึงนะ พี่ไปเอากล้องก่อน”

อนึ่งรีบวิ่งไปเอากล้องที่กระเป๋า ที่วางไว้มุมหนึ่งในแพ ดาลัดดาวอาศัยจังหวะนี้เดินไปหาฤทัย ดาลัดดาวเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างฤทัยกับมดแบบเนียนๆ มดถูกเบียดจนต้องถอยห่างออกไป

ดาลัดดาวยิ้มหน้าซื่อตาใสแบบเด็กๆ “ดูอะไรกันอยู่คะ”

มดเหล่ๆ มองดาลัดดาวนิดหนึ่ง อดรู้สึกไม่ได้ว่าดาลัดดาวจงใจเบียดตนหรือเปล่า

“ก็ดูวิวไปเรื่อยๆ”

อนึ่งถือกล้องถ่ายรูปวิ่งกลับเข้ามา “กล้องมาแล้วครับน้องดา”

มดรีบบอก “เดี๋ยวมดถ่ายรูปให้พี่อนึ่งกับน้องดานะ”

“ดีๆ”

อนึ่งรีบเอากล้องยัดใส่มือมดแล้วเข้าไปยืนข้างๆ ดาลัดดาว ฤทัยแอบเหล่มองแบบหวงๆ นิดหนึ่ง

“ผมถ่ายด้วย” ฤทัยเข้าไปยืนประกบดาลัดดาวอีกข้าง ดาลัดดาวอยู่ตรงกลาง อนึ่งแอบยื่นมือไปด้านหลังดาลัดดาวแล้วผลักฤทัยให้ออกไป ฤทัยไม่ยอมออก อนึ่งส่งสายตาให้ออกไป ฤทัยก็ลอยหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ยอมออกไป มดยืนมองอยู่ว่าเมื่อไหร่อนึ่งกับฤทัยจะยืนนิ่งๆ กันซักที

“เฮ้ยมด ถ่ายสิ ยืนงงไรอยู่”

“แกกับพี่อนึ่งก็ยืนนิ่งๆ ดิ”

“โอเคๆ” ฤทัยกับอนึ่งตั้งท่ายืนนิ่งๆ

“เอาละนะ หนึ่ง...สอง...”

ทันใดนั้น ปื๊ดก็พุ่งตัวเข้ามาแทรกกลางระหว่างดาลัดดาวกับฤทัย แล้วใช้อีกมือหนึ่งดันตัวอนึ่งออกห่างจากดาลัดดาวแบบเนียนๆ “ลุงถ่ายด้วย”

ฤทัยกับอนึ่งได้แต่ยิ้มแห้งๆ พากันถอยห่างออกจากดาลัดดาวแบบเกรงใจลุงปื๊ด

ในเรือนแพ ดาลัดดาวขนกระเป๋ากับหมอนและผ้าห่มของตัวเองเข้ามาในห้องนอน ดาลัดดาวถือ