บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 6 หน้า 5

ตุ๊กตามาด้วย มดขนของตามดาลัดดาวเข้ามา ดาลัดดาวหลอกถาม

“พี่มดกับพี่ฤทัยท่าทางสนิทกันมากนะคะ ตกลงเป็นแฟนหรือเป็นเพื่อนกันคะ”

มดแกล้งพูดเหมือนพูดเล่นๆ แต่ลึกๆ ในใจคือคิดจริง “แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่กับฤทัยกำลังดูๆ กันอยู่ น้องดาจะว่ายังไง” มดแอบมองสังเกตท่าทีของดาลัดดาว ดาลัดดาวชะงักไปนิดหนึ่ง แต่ก็พยายามเก็บอาการเต็มที่ ไม่ให้มดรู้ว่ากำลังหึงฤทัยอยู่  มดพอจะดูออก

ในเรือนแพ ฤทัยกับอนึ่งจัดมุมที่จะนอนคืนนี้กันอยู่ที่มุมหนึ่ง ห่างออกไป เห็นลุงปื๊ดตั้งวงดื่มอยู่กับเพื่อนๆ ปื๊ดเดินเข้ามาหาฤทัยกับอนึ่ง

“ฤทัยกับอนึ่งสนใจจะไปร่วมวงกับลุงมั้ย”

“ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่ดื่ม”

“ไม่ดื่มก็ไปนั่งคุยกันเฉยๆ ก็ได้”

“ถ้างั้นผมขอจัดของแป๊บนึงนะครับ เสร็จแล้วเดี๋ยวตามไป”

“อนึ่งไปรู้จักกับเพื่อนๆ ลุงหน่อย เผื่อเพื่อนๆ ลุงจะช่วยฝากงานให้ได้ สมัครงานอยู่ไม่ใช่เหรอเราน่ะ”

“ครับ”

ปื๊ดกอดคอพาอนึ่งเดินออกไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ดาลัดดาวเดินออกมาจากห้องนอนแล้วเดินไปทางท้ายแพ ฤทัยมองตาม อนึ่งมองตามดาลัดดาว อยากตามไปคุยด้วยแต่ยังไม่มีจังหวะ

ริมแควเกสต์เฮาส์ ผึ้งคุยกับหน่อยที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ

ผึ้งท่าทางกล้าๆ กลัวๆ “ถ้าผึ้งถามอะไรคุณหน่อยอย่างนึง คุณหน่อยอย่าด่าผึ้งนะคะ ทำไมคุณหน่อยถึงปล่อยให้น้องดาไปล่องแพกับหลานชายโรงไม้ล่ะคะไม่กลัวเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามอีกเหรอคะ” ผึ้งทำหน้าสลด กลัวถูกด่า

หน่อยวางกระแทกปากกาที่กำลังคิดบัญชีอยู่อย่างแรง ผึ้งสะดุ้งโหยง

“กลัวสิ ถ้าไม่ติดว่าไม่มีใครดูแลงานที่เกสต์เฮาส์ฉันก็คงจะตามไปเฝ้าดาเองแล้วล่ะ ต่อไปฉันคงต้องคอยกันหลานชายโรงไม้ไม่ให้เข้าใกล้ดาแล้วล่ะ”