บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 4

ด้านนอกสถานีโทรทัศน์ ทองทาเดินมาหา มิกซ์กับแมกซ์ที่กำลังดูแลเด็กกลุ่มหนึ่งที่เป็นลูกศิษย์และวันนี้มาสมัคร เด็กเหล่านั้นมีเลขประจำตัวผู้สมัครด้วยกำลังเตรียมขึ้นแสดง

“ผัวขา...ทางนี้!” มิกซ์กับแมกซ์ตะโกนเสียงดังพร้อมกัน คนอื่นๆ มองทองทาก้มหน้าขำใหญ่ ทองทาเฉยๆ  

“มาทำอะไรเนี่ย  ไหนบอกเกลียดรายการนี้ไง” มิกซ์เอ่ยขึ้น

ห่างออกไป หนูมาลีเดินนำทุกคนออกมาที่ข้างเวที  มีผู้สมัครอยู่บนเวที และคนดูหลายสิบคน  ผู้สมัครกำลังแสดงในหัวข้อ “ทำให้คนดูขำ” มีกล้องถ่ายอยู่ พวกหนูมาลีและเพื่อนมาต่อคิวขึ้นเวที ยังไม่เห็นทองทา

แมกซ์หันไปเห็นหนูมาลี “เฮ้ยนั่นมันหนูมาลี” 

คราวนี้ทั้งมิกซ์กับแมกซ์หันมามองทองทาพร้อมกัน “อ๋ออออ” 

“เฮ้ยอะไร ไม่มีอะไร ฉันมาเชียร์ลูกศิษย์โรงเรียนแกไง” ทองทารีบปฏิเสธ

“เชื่อจ้าเชื่อ คุยๆ กันอยู่หรือ” มิกซ์แซว

“เปล๊า ตั้งแต่วันนั้นยังไม่ได้คุยเลย” ทองทาทำเสียงสูง

“แล้ววันเนี้ย” แมกซ์ไม่วายหยอดอีกฝ่าย

“ก็ฉันไม่ได้มาหาเขานี่ ฉันมาให้กำลังใจเด็กๆ.....จริงๆ” ทองทายังคงปฏิเสธเสียงแข็ง

มิกซ์กับแมกซ์ส่ายหน้าพร้อมกัน “ป๊อดดดดอ่ะ” 

ทองทาเขิน หน้าจ๋อยๆ ที่เพื่อนรู้ทัน

อีกด้านหนึ่ง ที่ร้านเซอร์ไพรส์เวลาล่วงเลยมาถึงสี่โมงเย็น ในที่สุดโรสก็ต้องยอมแพ้ สั่งลูกน้อง เอาป้ายปิดร้าน 1 วันไปตั้งหน้าร้าน ทุกคนได้แต่ทำหน้าเซ็งสุดๆ

ในห้องคอนโทรล เหล่าคณะกรรมการคัดเลือกยังคงนั่งดูการถ่ายทอดซึ่งตัดภาพเข้ามาที่กล้องต่างๆ บนจอต่างๆ ในห้องนี้อย่างต่อเนื่อง

“คุณมองเด็กพวกนี้ คุณเห็นอะไร” แซนดี้หันมาคุยกับโยทะกา 

ในหัวของโยทะกามีเสียงดังก้องว่า ‘ลูกแม่...หนูอยู่ในนี้หรือเปล่า!’

โยทะกาตอบแซนดี้ “มองเห็นงานค่ะ งานหนักทีเดียว” 

 “ฉันมองเห็นโชคชะตา เด็กทุกคนก็น่ารักเหมือนกัน เก่งเหมือนกัน  มีฝันเหมือนกันหมด แต่โชคชะตา  จะเข้าข้างใคร...” สีหน้าแซนดี้คือ ครูที่มีเมตตาต่อเด็กๆ มองเด็กๆ ในจออย่างเอ็นดู