บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 4 หน้า 5

หนูมาลีรู้สึกเครียดเช่นกัน

ภายในร้านกลุ่มของโรสนั่งเซ็งรออยู่ เมื่อกลุ่มของหนูมาลีเดินเข้ามา เห็นพวกโรสนั่งรอกันครบก็ชะงัก ไม่กล้าเดินต่อ สมศรีหันมาเห็นเข้าพอดี

“ฉันจัดการเอง” หนูมาลีเอ่ยกับเพื่อนๆ

“จะจัดการยังไงไม่ทราบยะ ของสดที่ซื้อมาในตู้วันๆ หนึ่งหลายบาทนะหนู” สมศรีถามขึ้น  

“อีมี่ อีเกรซ หนอย มานี่เลย เสี่ยเขารออยู่” ซูซี่เสียงดังหยิกแขนสองสาว

“โอ๊ยเบาๆ เจ็บ” มีมี่ร้องโอดโอย

“จะไปประกวดทำไม มึงก็ดารากันอยู่แล้ว ดาราตู้กระจกไงอีโง่ มานี่ มานี่เลย” ซูซี่ลากมี่และเกรซออกไป

“หนูขอโทษค่ะ ไม่นึกว่าจะนานขนาดนี้” หนูมาลีหันไปพูดกับโรส โรสโกรธเดินไป “พี่โรส จะไปไหนคะ” หนูมาลีเดินตาม

โรสเดินเข้าไปในห้องของหนูมาลี ที่บ้านพักคนงาน

“พี่จะทำอะไรคะ” หนูมาลีถาม 

โรสเอากระเป๋าเดินทางลงมาทุ่มลงพื้นแทบเท้าหนูมาลี “เก็บข้าวของ ฉันจะไปส่งเธอที่สถานีรถ กลับบ้านไปได้แล้ว” 

บอย บุญมา สมศรีมาแอบดูที่มุมหนึ่ง

“คุณมีฝันคนเดียวหรือไง คุณมากรุงเทพฯ ได้ แล้วทำไมหนูถึงมาไม่ได้ล่ะคะ” หนูมาลีย้อนถาม

“ฉันมาทำงาน หาเงินไปให้แกเรียนหนังสืออย่างสุขสบาย ถ้าฉันฝันเฟื่องอย่างแก แกคงเป็นขอทานไปแล้ว” โรสประชด

“คนอื่นก็มาทำงานเหมือนกัน ทำไมเขากลับบ้านไปเยี่ยมลูกได้ล่ะ อย่าอ้างเลย หลงแสงสี หลงผู้ชาย!” หนูมาลีเถียงจะเอาชนะพ่อ 

โรสยกมือขึ้น พวกบอยตกใจ หนูมาลีก็ตกใจ ก้มหน้าเตรียมรับฝ่ามือ ทว่าโรสหันไปถีบพัดลม เปรี้ยงฝาพัดลมกระเด็น!ทุกคนสะดุ้ง

“เอาแล้วไง” บุญมาร้องขึ้น

สมศรีทนไม่ได้ออกมาโวย “พูดจากับพ่อแม่แบบนี้ ตกนรกไปจะกลายเป็นเปรต ปากเท่ารูเข็ม!” 

“หนูขอโทษ ... ยังไงหนูก็ไม่กลับ” หนูมาลียังดื้อดึง

โรสมองหน้าหนูมาลี ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ แล้วเดินออกไป

“ตามไปเร็ว บอย” บุญมาบอกบอย อีกฝ่ายจึงรีบตามไป

 “พี่โรสไปไหน ผมไปส่งเอง...ผมขับรถให้”