บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 4 หน้า 4
“มาสมัคร!?” หนูมาลีอุทานอย่างคิดไม่ถึง
“ไม่กลัวคนจะหาว่าเป็นเด็กเส้นหรือคะ” นักข่าวถามอีก
“เวทีนี้เป็นเวทีอันทรงเกียรติ คณะกรรมการแต่ละคน ก็เป็นผู้มีเกียรติยศชื่อเสียง ทุกอย่างจะเป็นไปตามกติกา ไม่มีการใช้เส้นอย่างที่ว่าหรอกค่ะ” เบลพูดจาฉะฉานตอบอย่างมั่นใจ
“แล้วจะมั่นใจได้ยังไงครับว่ากรรมการจะไม่เกรงใจคุณเมืองแมน” นักข่าวถามอีก
“ขอบคุณนะคะ พี่ๆ ที่ให้เกียรติเบลขนาดนี้ ขอบคุณมากค่ะ” เบลตัดบท
“คุณโยทะกาให้เกียรติมารับใบสมัครด้วยตัวเองเลยนะคะ” นีน่าเอ่ยสำทับขึ้นอีก
เบลรับใบสมัครมายื่นให้โยทะกา ทุกคนถ่ายรูปใหญ่
“ขอบคุณค่ะ” เบลยกมือไหว้โยทะกาสวยงาม ทั้งคู่กอดกันเอาหน้ากับนักข่าว เพื่อให้นักข่าวถ่ายรูปในฐานะครอบครัวเดียวกัน
ในห้องคอนโทรล แซนดี้กับบรมเห็นเหตุการณ์ภายนอกทั้งหมดที่เกิดขึ้น
“กดดันกรรมการจริงๆ จะให้สมัครทำไมไม่รู้ “แซนดี้ส่ายหน้า
“ที่จริงก็ดีนะ พรุ่งนี้ลงข่าวหน้าหนึ่งบันเทิงแน่นอน เป็นกลยุทธ์เรียกเรตติ้งเปิดตัวที่ดี“ บรมเห็นต่าง
“คนสมัยนี้ก็แปลก ทำตัวดีๆ เก่งๆ ไม่เป็นข่าว ทำตัวเลวๆ ผิดที่ผิดทางเป็นข่าวดังชั่วข้ามคืน แล้วแบบนี้ใครมันจะอยากเป็นคนดี!” แซนดี้อดบ่นเปรยขึ้นมาไม่ได้
บรมยักไหล่ไม่แคร์ หมั่นไส้นิสัยครูแก่ของแซนดี้
ด้านหน้าสถานี กลุ่มของหนุมาลีที่เห็นเหตุการณ์ยืนเซ็ง รู้สึกห่อเหี่ยวที่เห็นคู่แข่ง
“ชนะใสๆ นอนมาเลย มีเงินเป็นร้อยๆล้าน ยังจะมาแย่งเงินล้านเดียวจากเราอีก เชอะ”ชงโคเอ่ยอย่างอดหมั่นไส้เบลไม่ได้
“ไม่หรอกน่า เขาก็บอกแล้วไงว่า จะแข่งกันอย่างโปร่งใส พวกเราต้องมีกำลังใจนะ กลับบ้านกันเถอะ ไปดูทีวีที่เขาถ่ายเราดีกว่า” หนูมาลีให้กำลังใจเพื่อนๆ
ขณะเดียวกัน ทองทาตั้งสติใหม่ จะเดินมาทักหนูมาลี แต่รถแท็กซี่เข้ามาจอดรับหนูมาลีเสียก่อน
“ไป กลับกันเถอะ รถมาพอดี” หนูมาลีชวนเพื่อนขึ้นแท็กซี่
“เอ้อเดี๋ยว” ทองทาร้องเรียกเด็กสาวเสียงดัง แต่ไม่ทันแล้ว กลุ่มของหนูมาลีขึ้นรถไปรวดเร็วมาก ทองทาได้แต่มองตามรถที่ออกไป ทักไม่ทัน รู้สึกเสียดาย...
ที่หน้าร้าน เซอร์ไพรส์ ดึกมากแล้ว กลุ่มของหนูมาลีเดินลงมาแท็กซี่ เห็นป้าย “หยุด 1 วัน” อยู่หน้าร้าน
“ร้านปิด แย่แล้วพวกเรา” การะเกดเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด