บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 2 หน้า 3

บอยถอยรถออกไปจากร้าน พาชงโคและขนเครื่องดื่มไปสตูดิโอ 

เวลาไล่เลี่ยกัน หนูมาลียังยืนอยู่หน้าร้านคาราโอเกะ เด็กสาวเห็นร้าน มีป้ายเขียนไว้ว่า “ปิด” และ “ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต” จึงยืนลังเลอยู่ว่าจะเข้าดีไหม เขาจะว่าบุกรุกไหม 

พอจะเดินไป ทองทาก็เอารถมาจอด เปิดกระจกลงมาเรียกไว้ “หนูมาลี  มาทำอะไรที่นี่” 

“พี่ทองทา ผู้หญิงคนนั้นเอาจดหมายไปให้พ่อ เขาเข้าไปในนี้” 

“พ่อเธออยู่นี่หรือ ไหนบอกเป็นทหารไง” ทองทายังงงๆ 

หนูมาลีมองเข้าไปลังเลต่ออีก 

เวลานั้นเองรถของบอยขับออกมาพอดีและแล่นผ่านหนูมาลีและทองทาไปห่างๆ 

หนูมาลีเห็นชงโค บนรถจึงรีบขึ้นรถทองทาทันที “พี่ทองทา ขับตามคันนั้นไป ผู้หญิงในรถเอาจดหมายไป”  

ทองทารีบขับรถตามรถของบอยไปทันที 

ภายในรถของทองทา หนูมาลีมองรถข้างหน้า ทองทาขับตามไปไม่ลดละ หนูมาลีเอาผ้าเช็ดหน้ามาปิดปาก เริ่มมึนๆ จะอ้วกอีกรอบ

เวลาล่วงเลยมากลางคืน รถของบอยมาจอดที่หน้าสตูดิโอแห่งหนึ่ง รถของบอยผ่านเข้าไปได้อย่างสะดวกเพราะว่ายามคุ้นหน้ารู้จักกัน แต่เมื่อรถของทองทาแล่นตามเข้ามา กลับถูกยามกั้นไว้ไม่ให้เข้าไป

“พบใครครับ” ยามถาม 

หนูมาลีว้าวุ่นมองตาม กลัวคลาดกับรถของบอย ที่เลี้ยวหายไปแล้ว

“มาเอ้อ.... ตามคันนั้นมาครับ” ทองทาเอ่ยตอบอย่างอึกอัก

“ขอแลกบัตรด้วยครับ” 

ทองทาต้องใช้เวลาอยู่พักใหญ่จึงจะตามเข้าไป

“ไม่ใช่ค่ายทหารอยู่ดี  พ่ออยู่ในนี้หรือเปล่า” หนูมาลีว้าวุ่นใจ 

ในที่สุดทองทาก็ขับรถเข้ามาแถวหลังสตูดิโอ ที่มีรถของบอยจอดปะปะกับรถคันอื่น แต่แถวนี้ไม่มีที่จอดรถว่างแล้ว 

หนูมาลีโวยวายเมื่อเห็นรถของบอย “รถคันนั้น ฉันจำได้ จอดๆ” หนูมาลีรีบลงรถไปดู แต่ไม่มีใครอยู่ในรถแล้ว “ขอเดินดูหน่อยนะ” หนูมาลีหันไปบอกทองทา เดินดูแถวนั้นหาทางเข้าทันที

“หนูมาลี วนหาที่จอดก่อน” ทองทาเอ่ยเตือน ทว่าหนูมาลีเดินหายไปแล้ว 

ทองทามองกระจกหลัง เห็นมีรถตามมา  จึงจำต้องขับต่อไปหาที่จอดคนเดียว