บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 2 หน้า 5
“จริงหรือ” ชงโคแทบไม่อยากเชื่อ
“พอคนขาดมันก็ต้องแสดงเอง เท่านั้นแหละ ชื่อนังโรสดังลั่นทั้งพัทยา เพราะความเริ่ดของโชว์มัน แต่ก็นะ เสียแรงธุรกิจไปไม่รอด”
“ปาร์ตี้ของเจ๊จัดทุกเดือน อาหารฟรี โชว์ฟรี เจ๊แคที่ใจป้ำสุดๆ ไปเลยค่ะ” ชงโคมั่ว กินดื่มไปกับเขา
“สตูดิโอของฉัน ยังไงมันก็ต้องมีวันว่างอยู่แล้ว ขอมีความสุขหน่อย...มา ชนแก้ว!” แคที่เอ่ยปากชวนชงโคดื่ม
ดื่มเสร็จ เจ๊แคที่เพิ่งนึกได้ โวยขึ้นมา “นังชงโค ฉันให้แกมาเสิร์ฟน้ำ แกมาทำอะไรตรงนี้ยะ”
ชงโคสะดุ้งรีบวางแก้ว “แฮะๆ ไปแล้วค่ะ ไปแล้ว”
“โฮ้ย อีนี่ “แคที่ส่ายหัวระอาใจ
โรสแสดงจบ เข้าเวทีไป
“อ๊าย นังโรส เริ่ดมากย่ะ เริ่ดมาก” แคที่ชื่นชมโรสไม่ขาดปาก
ภายในห้องแต่งตัวหลังเวที โรสเข้ามาพร้อมคณะโชว์ ดูเหนื่อยหอบแต่ยังมันส์อยู่ กรี๊ดกร๊าด หัวเราะกันมา ตีมือกับบอยที่ยืนดูข้างเวที
บอยเข้าไปกระซิบโรส “พี่เจ๋งมาก สวยเซ็กซี่สุดๆ“ บอยจับมือโรส ตาหวานฉ่ำ โรสพยักหน้า
“พี่โรส พี่โรส” ชงโครีบเข้ามากนะซิบบอก แต่โรสได้ยินชงโคไม่ถนัด
“อีกทีซิ นังชงโค” โรสรับน้ำจากบอยมาดื่ม หันไปด่ากลุ่มนักเต้นและเหล่าช่างหน้าผมที่เมาท์กันอีกด้าน “โอ๊ย อีหอยหลอด เบาๆ หน่อยได้ไหม หูจะแตก เอาใหม่เด๊ะ ใครมานะ”
กลุ่มนักเต้นในห้องเงียบลงแค่ครึ่งเดียว
ชงโคตะโกนลั่น ไม่กระซิบแล้ว “ลูกสาว เขาบอกเขาเป็นเจ้าของจดหมาย เป็นลูกสาว !”
ทันทีที่ได้ยิน โรสทำแก้วน้ำตกลงพื้น สีหน้าช็อก กลุ่มเพื่อนเกย์นิ่งสนิท เงียบร้อยเปอร์เซ็นต์ มองมาที่โรสเป็นตาเดียว โรสรีบออกไป บอยกับชงโคมองหน้ากัน ชงโคยักไหล่ว่าไม่รู้เรื่องด้วยจ้ะ
ด้านหลังสตูดิโอ หนูมาลียังคงนั่งร้องไห้อยู่ โดยมีทองทาคอยปลอบยู่ข้างๆ
“หนูมาลี...หนูมาลีร้องไห้เพราะอะไร เสียใจที่เขาเป็นแบบนี้หรือ”
หนูมาลีส่ายหน้า บอกไม่ถูกว่าร้องไห้เรื่องอะไร “ฉันอยากไปจากที่นี่ ไปให้พ้น”
“ได้ๆ ไปกัน” ทองทาจับมาลีลุกขึ้นเตรียมออกไป
โรสมาถึงพอดี “หนูมาลี!” หนูมาลีหันมาเจอ...ตะลึงอึ้งไป
“มาได้ยังไง มาคนเดียวหรือ จะมาทำไมไม่บอก”