บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 4 หน้า 2
“การที่พี่อุษาตายอย่างกะทันหัน เนตรก็แทบจะตั้งตัวไม่ติดอยู่แล้ว ยังต้องทำใจยอมรับแม่เลี้ยงให้ได้อีก มันอาจทำให้เนตรกลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย”
“จริงสิ อุ้ยไม่น่าคิดเล็กคิดน้อยกับพี่เนตร อุ้ยนี่แย่จริงๆ เลยนะคะ”
สุดาดวงลูบศีรษะลูกสาว สั่งสอน “ถ้าเรามองคนอื่นด้วยเหตุด้วยผล เราก็จะเข้าใจเค้ามากขึ้นนะอุ้ย”
“ค่ะคุณแม่ อุ้ยโชคดีที่สุดที่มีคุณพ่อ คุณแม่พร้อมหน้า” วรินทร์กอดแม่อย่างมีความสุข
นัยน์เนตรขับรถมาจอดหน้ารั้วบ้าน เห็นวรรณาวิ่งร้องไห้ออกมาสีหน้าหวาดกลัว “หนูเนตรๆ ช่วยด้วย ช่วยพี่มาณพด้วย”
“เกิดอะไรขึ้น คุณพ่อเป็นอะไร”
“พวกมัน พวกมันจะฆ่าพี่มาณพ”
“ใคร ใครทำอะไรคุณพ่อ!” นัยน์เนตรรีบลงจากรถ วิ่งเข้าบ้านไป
มาณพโดนพวกมาเฟียบ่อน เหวี่ยงไปกองกับพื้น “เป็นหนี้ก็ต้องจ่าย กล้าชักดาบ อยากตายเหรอครับ” หัวหน้ามาเฟียท่าทางสุภาพ ชักปืนขู่
มาณพรีบยกมือไหว้ท่วมหัว “อย่ายิง ๆ ฉันกำลังหาเงินอยู่ ฉันสาบานได้”
นัยน์เนตรวิ่งปรี่เข้ามาขวางหน้าพ่อไว้ หญิงสาวทำใจดีสู้เสือ “พวกแกเป็นใคร ถึงบุกรุกบ้านฉันฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ผมแค่ทำตามหน้าที่ ต้องขอโทษที่ทำให้ตกใจ”
“แกรีบหาเงินมาใช้หนี้ให้เร็วที่สุด ไม่งั้นคราวหน้าไม่รอดแน่” พวกมาเฟียกลับออกไป
วรรณาที่หลบอยู่รีบเข้ามาประคองมาณพ
“ใครกันคะ พ่อ พวกทวงหนี้แบงก์เหรอ ทำไมถึงได้เลวอย่างนี้”
มาณพละอายใจ“พวกมันไม่ใช่คนของแบงก์หรอก”
เวลาต่อมา นัยน์เนตรกับวรรณาต่างตกใจ
“คนของบ่อน! หมายความว่ายังไงคะ เนตรไม่เข้าใจ”
“นี่พี่ไม่คิดจะบอกกันเลยใช่มั้ย พี่ติดพนันตั้งแต่เมื่อไหร่”
นัยน์เนตรจ้องมาณพ “เนตร เนตรต้องเข้าใจพ่อนะ พ่อ..พ่อต้องหมุนเงิน”
วรรณาหงุดหงิด “เพราะคดีสัมปทานเหมืองนั้นอีกล่ะสิเป็นรองผอ. อยู่ดีๆ ไม่ชอบ ฉันก็เตือนพี่แล้วให้ระวัง”