บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 4 หน้า 4
“มันมีปัญหาหลายอย่างที่ผมต้องแก้ไข เล่าไปตอนนี้คุณก็ไม่รู้เรื่องหรอก”
สุดาดวงน้อยใจ รังสรรค์เดินเข้ามาพอดี
“สรรค์ เพิ่งกลับมาเหรอลูก หิวมั้ย ทานอะไรมารึยัง”
“เมื่อคืนแกไม่ได้กลับบ้านเหรอ มัวแต่เถลไถล คงจะมีอนาคตหรอก” โอฬารพาลหงุดหงิดใส่สุดาดวง “คุณก็เหมือนกัน แทนที่จะมายุ่งกับงานของผม ใส่ใจลูกชายตัวดีซะก่อนเถอะ อย่าให้มันเสียคนไปมากกว่านี้เลย”
รังสรรค์ปกป้องแม่ “ทำไมครับคุณพ่อ ผมโตแล้ว จะไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงบ้าง มันผิดตรงไหน แล้วไม่ใช่คุณแม่ไม่ใส่ใจผม คุณแม่โทรถามตั้งแต่หัวค่ำแล้ว คนที่ไม่เคยใส่ใจน่าจะเป็นคุณพ่อต่างหาก”
“ไอ้สรรค์ แกย้อนพ่อเหรอ”
รังสรรค์ไม่เถียงต่อ รีบยื่นลิปสติกให้ดู “ลิปสติกอันนี้หล่นอยู่ในรถคุณพ่อครับ สว่างเก็บได้” โอฬารรู้ว่าเป็นของนิลุบล แต่รังสรรค์กลับส่งให้แม่อย่างตั้งใจ “ของคุณแม่รึเปล่าครับ”
“ไม่ใช่นะ แม่ไม่มีลิปสติกสีนี้หรอก”
“ก็คงเป็นของคุณต้อมเลขาอีกนั่นแหละ คุณก็รู้ว่าเค้าต้องติดรถผมไปคุยงาน” โอฬารฉวยลิปสติกไป “ผมจะเอาไปคืนเค้าเอง ผมไปล่ะ” โอฬารรีบออกไปทำงาน
รังสรรค์มองตาม ชักสงสัยท่าทีของพ่อ
“สรรค์ไม่บอกพ่อไปล่ะ ว่าไปเขียนโปรแกรมที่บ้านเพื่อนปล่อยให้เค้าเข้าใจผิดอย่างนั้นทำไม”
“ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ยังไงพ่อก็ไม่เชื่อผม เค้าไม่เคยชื่นชมสิ่งที่ผมทำอยู่แล้ว”
“คุณพ่อต้องรับผิดชอบอะไรตั้งมากมาย ที่ออฟฟิศตอนนี้ก็มีปัญหา คุณพ่ออาจจะหงุดหงิดบ้าง สรรค์ต้องเข้าใจ”
ฃ“คุณพ่อเค้าก็คงมาหงุดหงิดแต่ที่บ้านนี่แหละครับ...แต่ที่อื่น เค้าอาจแฮ้บปี้ก็ได้” รังสรรค์ทำเป็นหาว “ไปนอนดีกว่าครับคุณแม่”
สุดาดวงมองตามรังสรรค์ สะกิดใจกับคำพูดของลูก
นิลุบลคุยโทรศัพท์มือถือ ท่าทางเป็นกังวล“บลขอโทษจริง ๆนะคะ บลนี่เลินเล่อไม่เข้าท่า ไปทำหล่นไว้ตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วคุณสุว่ายังไงบ้างล่ะคะ เค้าสงสัยอะไรรึเปล่า”
“ผมบอกว่าเป็นของเลขา ต่อไปคุณก็ต้องระมัดระวังกว่านี้หน่อย”
นิลุบลยืนคุยโทรศัพท์อยู่ในตำหนักซินแสมังกร “ค่ะ บลสัญญาว่าจะระวัง ไม่ให้พลาดแบบนี้อีก” นิลุบลวางสาย จากที่สีหน้าสลด กลับฉีกยิ้มเพราะตอนที่นิลุบลนั่งในรถโอฬาร เธอแอบหยิบลิปสติกซุกไว้ที่เบาะ
นิลุบลกระหยิ่มในใจ ซินแสมังกรเดินออกมาจากข้างใน “ลื้อจะทำอะไร ก็อย่าให้มันโจ่งแจ้งนัก ระวังสุดท้ายจะไม่ได้อะไรเลย”
“ก็อาจารย์ไม่ช่วยให้บลได้เป็นเมียแต่งคุณโอฬาร แทนที่นังสุนั่นซักที บลก็ต้องดิ้นรนเองสิ”
“อืม.. ของแบบนี้จะใจร้อนไม่ได้ ต้องรอให้บ้านใหญ่อีดวงตกกว่านี้ก่อน”
“แล้วเมื่อไหร่มันจะดวงตกล่ะ”