บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 4 หน้า 3
“หุบปากไปเลยวรรณา ไม่ใช่เพราะเธอยุฉันหรอกเหรอฉันถึงยอมตามน้ำ” พูดจบก็หันไปอธิบายนัยน์เนตร “ตั้งแต่ที่พ่อโดนย้าย พ่อต้องเสียเงินวิ่งเต้นมากมายเพื่อให้หลุดคดี แต่เท่าไหร่มันก็ไม่พอ พ่อก็เลย...” เห็นภาพที่บ่อนมาณพกำลังลุ้นไพ่ แต่ปรากฎว่าเสียหมดตัว เจ้ามือกวาดชิปไปจนหมด “แต่แทนที่จะได้..กลับเสีย พอเสียพ่อยิ่งอยากได้คืนสุดท้ายพ่อก็ถอนตัวไม่ขึ้น”
นัยน์เนตรผิดหวังในตัวพ่อ “พ่อโกหกเนตรมาตลอด ทำไมพ่อถึงทำเรื่องสิ้นคิดแบบนี้”
“นึกว่าพ่ออยากจะเป็นแบบนี้นักเหรอ ที่พ่อทำทุกอย่างก็เพื่อจะให้ลูกสุขสบายอย่างที่เคยเป็น”
“ความสุขของบ้านนี้มันหมดไปตั้งแต่วันที่แม่ตายแล้ว ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว” นัยน์เนตรเสียใจวิ่งร้องไห้ขึ้นห้องไป
“เนตรๆๆ โธ่เว้ย” มาณพมองตามรู้สึกผิด
วรรณายิ่งร้อนใจเพราะมาณพหมดตัว
เช้าวันใหม่ สว่างฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ขณะกำลังทำความสะอาด เก็บขยะภายในรถของโอฬาร ทันใดก็เจอลิปสติกของนิลุบลซุกอยู่ที่เบาะข้างคนขับ เขาหยิบขึ้นมาดู แปลกใจ เสียงแตรรถดัง สว่างมองไป เห็นแก้ววิ่งไปเปิดประตูรั้วให้รังสรรค์ขับมอเตอร์ไซด์เข้ามาจอด
แก้ววิ่งกลับมา เห็นลิปสติกในมือสว่างแล้วหึง “ลิปสติกใครเหรอพี่สว่าง เอ๊ะ หรือว่าพี่คิดเบี่ยงเบนตอนแก่”
“บ้าเหรอ ....พี่เจอตกอยู่ในรถคุณผู้ชาย ของใครก็ไม่รู้”
แก้วรีบปล่อยมือ แววตาสอดรู้ “ตกอยู่ในรถคุณผู้ชาย จริงเหรอพี่ ..ของคุณผู้หญิงล่ะมั้ง“ แก้วหยิบมาหมุนดู เป็นสีแดงสด “เอ๊..เท่าที่จำได้ คุณผู้หญิงไม่มีลิปสติกสีสดขนาดนี้นะ หรือจะเป็นของคุณอุ้ย แต่คุณอุ้ยก็ไม่เคยทาปากแดงอย่างงี้นี่หน่า”
“คุณอุ้ยขึ้นรถคุณผู้ชายที่ไหนกันล่ะ ปกติไปเรียน ก็ไปกลับรถไฟฟ้า หรือให้คุณโรจน์ไปส่ง”
“งั้นของใครล่ะ”
รังสรรค์เดินผ่านมา จะเข้าบ้านพอดี ฉวยเอาไปดู “ของกิ๊กคุณพ่อมั้ง เดี๋ยวฉันไปถามให้เอง” รังสรรค์อมยิ้ม เดินเข้าบ้านไป
แก้วตกใจเป็นจริงเป็นจัง “คุณผู้ชายมีกิ๊กจริงๆ เหรอพี่สว่าง”
“พี่จะไปรู้เหรอ เรื่องของเจ้านายพี่ไม่ค่อยอยากเผือกเท่าไหร่มันไม่ดี”
“เกี่ยวอะไรกับมันกับเผือกวะ เฮ้ย พี่สว่าง! พี่ด่าฉันเหรอ”
สว่างไม่รู้ไม่ชี้เดินหนี
นาฬิกาบอกเวลาเก้าโมงกว่า โอฬารเดินเข้ามาในห้องอาหาร เจอสุดาดวงนั่งรออยู่ลำพัง
“กาแฟหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวสุชงให้”
“ลูกๆ ล่ะ ออกไปกันหมดแล้วเหรอ”
“ค่ะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว” สุดาดวงเสิร์ฟกาแฟให้โอฬารถามด้วยความเป็นห่วงสามี “หมู่นี้คุณกลับดึกจัง งานยุ่งมากเหรอคะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า” โอฬารอึดอัดใจ เพราะตัวเองอยู่กับนิลุบล “ถ้ามีอะไรที่สุพอจะช่วยได้ ก็บอกนะคะ”