บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 5 หน้า 4
สุดาดวงกำลังจัดอาหารคาวหวานหลายจาน มีแก้วเป็นลูกมือ
“จะให้แก้วแบ่งไว้ให้คุณผู้ชายมั้ยคะ”
“ไม่ต้องจ้ะ คุณผู้ชายน่าจะกลับดึก”
“ทำไมเดี๋ยวนี้คุณผู้ชาย ไม่เคยกลับมารับประทานอาหารเย็นเลยนะคะ “
“งานเค้ายุ่งมาก...”
รังสรรค์เดินเข้ามาอดพูดไม่ได้ “งานยุ่งหรือมีอะไรที่อร่อยกว่า....”
แก้วสอดรู้ “มีใคร ทำกับข้าวอร่อยกว่าคุณผู้หญิงอีกเหรอคะ “
“เดี๋ยวนี้คุณพ่ออาจจะเปลี่ยนรสนิยมก็ได้”
“สรรค์ พูดถึงคุณพ่อแบบนี้อีกแล้วนะ”
รังสรรค์ยักไหล่ จะหยิบกิน แก้วยกจานหนี “ไม่ได้นะคะ...คุณสรรค์ นี่ของคุณยายวรนาฎค่ะ”
“แหม....พอมีเศรษฐีนีมาอยู่ด้วยก็เอาใจกันออกนอกหน้าเลยนะ”
“นี่แม่ชักจะโกรธแล้วนะ พูดอะไรไม่รู้จักคิด ถ้าคุณยายใหญ่ได้ยินเข้าจะว่ายังไง”
“คุณยายก็คงเซ็งที่รู้ว่าใครใครก็พากันเอาใจเพราะหวังสมบัติ“
“สรรค์!“
“ผมไปหาอะไรกินปากซอยประสายาจกดีกว่า” รังสรรค์เดินไปที่ครัว
“สรรค์ เดี๋ยว มายกสำรับไปบ้านคุณยายใหญ่ก่อน สรรค์”
“จะพึ่งคุณสรรค์เห็นจะยากค่ะ”
“แทนที่อยู่บ้านแล้วจะไปช่วยดูแลคุณป้า พึ่งไม่ได้เลย”
“คงไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตอนนี้คุณทิพย์เธอก็คอยปรนนิบัติเป็นเพื่อนคุยคุณยายวรนาฏอยู่แล้ว”
“อะไรกัน นี่วรรณากับพรรณทิพย์ยังอยู่อีกเหรอ”
วรินทร์แบกเป้เข้ามา ได้ยิน “คุณน้าวรรณากับพรรณทิพย์มาเหรอคะแม่”
วรนาฎหลับ พรรณทิพย์เริ่มเมื่อยเอง ขยุ้มๆส่งๆ ด้วยความเบื่อสุดขีด พอเห็นวรนาฎหลับสนิทก็สะบัดๆมือ เอี้ยวเอวไปมา “เฮ้อ กว่าจะหลับได้ ยัยแก่เอ๊ย” พรรณทิพย์ชะโงกดูที่หน้า “นี่คงทั้งโบทอกซ์ ทั้งร้อยไหมละสิ หน้าถึงได้ตึงขนาดนี้” พรรณทิพย์มองรอบๆ ไปหยุดสายตาที่โต๊ะเครื่องแป้ง ตัดสินใจย่องไปคิดขโมยของมีค่า เปิดลิ้นชัก ค้นกล่องโน่นนี่ดู เห็นกล่องหนึ่งเป็นแหวนทอง รีบหยิบแหวนแล้วยัดไว้ในอก เงยหน้าที่กระจก เจอวรนาฎชราในวัย 80 ยืนอยู่ ผมขาวยุ่งยาวสยาย “กรี๊ดดดด” พรรณทิพย์หันไปเจอจังๆ อ้าปากค้าง จะหนี
วรนาฎจับแขนไว้ “จะไปไหน ชอบคนแก่ไม่ใช่เหรอ”
“ปล่อยหนูเถอะ กลัวแล้ว” พรรณทิพย์เอามือพยายามดึงแขนวรนาฎออก แต่หนังหลุดติดมือออกมา “กรี๊ดดดๆๆๆ” พรรณทิพย์วิ่งไปเปิดประตู เจอดาวเวียงยืนอยู่ “กรี๊ดดด”
พรรณทิพย์วิ่งหนี แต่ถูกวรินทร์ที่เดินสวนมาคว้าตัวไว้ “ทิพย์ พรรณทิพย์ เป็นอะไร”