บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 5 หน้า 5
“ผี ผีหลอก” พรรณทิพย์สะบัด แล้ววิ่งออกไปเลย
“ทิพย์ๆ”
“เสียงอะไรเอะอะ” เสียงวรนาฎดังมาจากในห้อง
วรินทร์มองไปในห้อง “คุณยาย”
วรนาฎนั่งบนที่นอนเหมือนเพิ่งตื่น
พรรณทิพย์วิ่งกระเจิงออกมาเจอแก้ว “คุณทิพย์ จะวิ่งไปไหนคะ”
“แกไปตามแท็กซี่ให้ที ฉันจะกลับบ้าน”
“อ้าว ก็ไหนคุณวรรณาบอกว่า คุณทิพย์จะค้างกับคุณยายวรนาฎไงคะ”
“ใครค้างกับผีได้ก็บ้าแล้ว“
“ฮ้า ผี”
“ใช่ ยัยแก่นั่นเป็นผี รู้ไว้ซะด้วย” แก้วอึ้ง... พรรณทิพย์ชะงัก รู้สึกมีอะไรดิ้นอยู่ที่อก ก้มลงมอง เป็นตะขาบคลานออกมา “อ๊ายยยยย..” พรรณทิพย์ปัดไปมา
แก้วไม่เห็นอะไร “คุณทิพย์ เป็นอะไรคะ คุณ “
พรรณทิพย์วิ่งออกนอกบ้านไปเลย แก้วงงสุดๆ
กับข้าวถูกจัดวางไว้บนตั่ง เรียบร้อย วรินทร์ประคองวรนาฎมานั่ง
“รายนั้นน่ะ ถูกแม่บังคับ เค้าไม่ได้เต็มใจมาหรอก”
“แต่ท่าทางทิพย์ตกใจกลัวมากเลยนะคะ”
ดาวเวียงกล่าวแก้ “คนไม่อยากอยู่ก็สร้างเรื่องไปได้ต่างๆ อย่างงี้แหละค่ะ”
วรนาฎถาม “อุ้ยล่ะ ถูกแม่บังคับให้มาหายายเหมือนกันรึเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ....อุ้ยซะอีก กลัวคุณยายจะรำคาญที่อุ้ยมาวุ่นวายคุณยายอาจจะต้องการพักอย่างสงบๆ”
“ที่ยายอยู่คนเดียว ก็เพราะเกรงใจ ไม่อยากรบกวนใครแต่พอได้เจอหลานน่ารักอย่างอุ้ย ทำให้ยายเหงาขึ้นมาทันที เลยต้องมาหาอุ้ยนี่แหละ......คืนนี้อุ้ยมาค้างเป็นเพื่อนยายได้มั้ย”
“อุ้ยเออ พรุ่งนี้เช้าอุ้ยต้องไปถ่ายหนังสั้นที่ศรีสัชนาลัย คืนนี้อุ้ยคงต้องเตรียมบทกับอุปกรณ์ให้พร้อมน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ไว้กลับมาแล้ว อุ้ยจะมาค้างกับคุณยาย อุ้ยสัญญา“
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เรื่องเรียนสำคัญกว่า อุ้ยกลับไปเตรียมตัว เดินทางเถอะ ยายมีดาวเวียงเป็นเพื่อนอยู่แล้ว “
วรินทร์รับคำ ไหว้ลากลับไป ดาวเวียงมองตามผิดหวัง “คุณท่านไม่น่าปล่อยให้กลับไปเลย รวบรัดเสียคืนนี้จะได้สิ้นเรื่อง”
“จะทำการใหญ่ จงอย่าใจร้อน เรายังมีเวลาอีกนาน”
“อิฉันเกรงว่าวันพรุ่ง คุณอุ้ยต้องไปเจอผู้ชายคนนั้นอีกแน่”