บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 9
โทรศัพท์บนเรือนปั้นหยาดังขึ้น ดาวเวียงปรากฏตัวมองๆ
วรนาฎเคลื่อนมาอย่างรวดเร็ว รับก่อน “สวัสดีค่ะ อาจารย์ “
เธียรขับรถอยู่พูดด้วยท่าทางกระตือรือร้น ร้อนรน “ผมได้พระขรรค์มาแล้วครับคุณยาย ผมกำลังจะเข้าไปหาคุณยายที่บ้านนะครับ”
“งั้นเหรอคะ ดีจริง แต่ว่า อย่ามาที่นี่เลยค่ะ ให้ฉันไปพบดีกว่า”
“ไกลขนาดนั้นเลยเหรอครับ ได้ครับได้ ผมจะไปรอที่นั่น” เธียรกดตัดสาย มองไปที่กล่องพระขรรค์ แล้วกลับรถไปอีกทาง
วรนาฎเข้ามาในห้องพิธีกรรม
ดาวเวียงเดินตาม “ไม่นึกว่าไอ้หัวขาวนั่น จะได้พระขรรค์มาเร็วนัก”
“โชคเข้าข้างข้าแล้ว...ข้าจะแยกร่างไปกำจัดศัตรู เอ็งคอยเฝ้าร่างข้าในห้องนี้ไว้ ถ้าไอ้พวกบ้านโน้นมันมา ก็บอกว่าข้ากำลังสวดมนต์นั่งสมาธิ”
“เจ้าค่ะ”
วรนาฎลงนั่งหน้าตุ๊กตามารสังคโลก รวบรวมพลัง ร่างวรนาฎแยกออกมากลายเป็นนั่งอยู่สองคน คนหนึ่งลุกขึ้นยืน แล้วหายตัวออกไป เหลือแค่นั่งสมาธิอยู่คนเดียว
ที่โต๊ะทำงานของกษิดิศ กษิดิศนั่งเขียนจดหมายอยู่บนโน้ตบุ๊ค กษิดิศมองตรงไปข้างหน้า ถอนหายใจอย่างกำลังวิตกอะไรบางอย่าง
กษิดิศเปิดประตู เดินเข้ามาในห้องของสนทรรศน์ มาหยุดตรงที่หัวเตียงปลดสร้อยคอพระขรรค์เงินด้ามจิ๋ว แล้วยัดลงไปในปลอกหมอนของสนทรรศน์ กษิดิศยืนมองที่นอนของสนทรรศน์ด้วยความเป็นห่วง“วันหนึ่งแกจะเข้าใจว่าพ่อกำลังทำอะไรอยู่”
กษิดิศสะพายกระเป๋า เปิดประตูออกมา วรนาฎยืนมือไพล่หลังอยู่ มองกษิดิศอย่างเย้ยหยัน
“แก” กษิดิศตกใจ
“อยากเจอข้าอยู่ไม่ใช่เหรอ ข้าก็เลยมาหาถึงที่ ไหนล่ะพระขรรค์ ข้าอยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะมีฤทธิ์ซักแค่ไหน”
“หยุดก่อกรรมเถอะ ไม่งั้นแกจะไม่มีทางได้ผุดได้เกิด”