บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 9 หน้า 2
“ข้าไม่เคยหวังจะได้ไปเกิด สิ่งที่ข้าต้องการคือชีวิตที่เป็นนิรันดร์ในร่างของทายาทพระยาเชลียง”
“ทำไม ทำไมแกต้องจองเวรกับพวกเค้าด้วย”
“เพราะ พวกมันทำให้ข้าเป็นแบบนี้ไงล่ะ” วรนาฎเนรมิตตัวเองให้กลายเป็นอสูรเจ้าโขนที่หน้าตาน่าเกลียด กษิดิศผงะ “ไอ้พระยาเชลียง และธิดาของมันทำให้ข้าต้องเจ็บปวดทุกข์ ทรมาน ไม่ตายก็เหมือนตาย พวกมันต้องชดใช้”
“แล้วสนทรรศน์ ลูกชายฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย”
“มันก็รวมอยู่ในศัตรูที่ข้าต้องคิดบัญชี”
“ใครทำกรรมอะไรก็ต้อง รับผลกรรมนั้น หยุดซะเถอะ ไม่งั้นแกจะต้องทุกข์ทรมานในนรกชั่วกัปชั่วกัลป์”
อสูรเจ้าโขนขยุ้มคอกษิดิศ “ถ้าข้าต้องลงนรก พวกมันก็ต้องลงไปขุมลึกกว่า...รวมทั้งเอ็งด้วย”
กษิดิศตาเหลือก มือล้วงประคำจากกระเป๋าสะพายออกมาจี้อสูรเจ้าโขน อสูรเจ้าโขนผงะคลายมือ กษิดิศวิ่งไปห้องพระ
อสูรเจ้าโขนมองรอยไหม้เล็กน้อย “หึ คิดรึว่าของกระจอกพวกนี้จะทำอะไรข้าได้”
กษิดิศวิ่งมาเปิดห้องพระ แต่ต้องชะงัก เพราะตะขาบไต่อยู่เต็มไปหมด กษิดิศถอย แล้วหันไปชูประคำใส่เจ้าโขนที่กลายร่างเป็นวรนาฎดังเดิมแล้ว วรนาฎฉวยประคำมากระชากขาดกระเด็น ประคำกลิ้งกระจาย วรนาฎหยิบเชือกร้อยประคำ กำไว้ร่ายมนต์แล้วแบมือออก เปิดให้เห็นเชือกค่อยๆเคลื่อนไหวราวกับว่ามีชีวิตพุ่งไปรัดคอกษิดิศ ลากตัวไปกับพื้นอย่างรวดเร็ว ไปทางห้องนอน
สนทรรศน์กับวรินทร์เดินหิ้วของเข้ามา
“บ้านเงียบแบบนี้ คุณลุงอาจจะออกไปข้างนอกนะคะ”
“ไม่น่านะ เพราะรถยังอยู่ คงปลุกเสกของขลังอยู่ในห้องตามเคย”
“พี่ทรรศน์คะ ไหนว่าวันนี้จะไม่มีการชวนคุณลุงทะเลาะไงคะ”
“โอเคๆ วันนี้พี่จะเป็นลูกที่น่ารักซักวัน”
“ดีมากค่ะ”
“มาเดี๋ยวพี่เอาของไปไว้ที่ครัวก่อน”
“อุ้ย ช่วยค่ะ เดี๋ยวเราจัดโต๊ะอาหารให้เสร็จ แล้วค่อยเชิญคุณลุงลงมา เซอร์ไพรส์ดี”
“สมเป็นผู้กำกับเลยนะเนี่ย” ทั้งคู่กำลังจะหิ้วของเข้าไปในครัว เสียงโครมดังลงมาจากชั้นบน สนทรรศน์ตกใจ “เสียงอะไร !!”
กษิดิศดิ้นรน พยายามแกะเชือก ขณะที่เชือกลากไปชนของล้ม เชือกดึงขึ้นไปแขวนบนขื่อ วรนาฎยืนเพ่งมองสะใจ