บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 9 หน้า 3
สนทรรศน์เปิดไปในห้องพระไม่เห็นกษิดิศ วรินทร์ตามมาด้วย เสียงโครมดังมาจากห้องนอน ทั้งคู่วิ่งไปดู
ขากษิดิศดิ้นรน เตะหน้าต่างเสียงดัง จนนิ่ง
ประตูถูกเคาะจากข้างนอก “พ่อครับ พ่อ อยู่ในห้องนอนรึเปล่า”
วรนาฎหันขวับไป “มาแล้วเหรอ ไอ้ตัวการ”
“คุณลุงคะ คุณลุง”
วรนาฏแปลกใจ ไม่พอใจที่อุ้ยมาด้วยทำให้ไม่ได้กำจัดสนทรรศน์ “นังอุ้ย “
ประตูถูกกระแทกเปิดออก สนทรรศน์เซเข้ามา วรินทร์ตาม สนทรรศน์เห็นพ่อที่ถูกแขวนอยู่ “พ่อ” สนทรรศน์พุ่งไปแก้เชือกให้กษิดิศ แล้วอุ้มลงมา วรินทร์ตะลึงทำอะไรไม่ถูก “อุ้ย โทรเรียกกู้ภัย....เร็ว”
วรินทร์ควักโทรศัพท์มากดผิดกดถูก “ฮัลโหลๆ กู้ภัยใช่มั้ยคะ มาที่บ้าน.......ด่วน มีคนฆ่าตัวตาย”
สนทรรศน์ทุบหน้าอกพ่อพยายามปั๊มหัวใจ “ฟื้นซิครับพ่อ ทำไม ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้”
วรินทร์เข่าอ่อน ลงนั่งแปะกับพื้น มองสนทรรศน์อย่างทำอะไรไม่ถูก
ดาวเวียงเปิดประตูห้องพิธีกรรม เห็นวรนาฎนั่งหันหลังขัดสมาธิ
รัชโรจน์ชะโงกมอง “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนคุณยายใหญ่ดีกว่า แต่ถ้าพี่เธียรรุ่นพี่ผมมาหาคุณยายใหญ่ ดาวเวียงช่วยโทรบอกผมที่บ้านใหญ่ด้วยนะครับ”
“ค่ะ...แต่อิฉันว่าเค้าคงมาไม่ได้แล้วล่ะ”
“อะไรนะครับ”
“เปล่าค่ะ แล้วอิฉันจะเรียนคุณท่านให้” ดาวเวียงเข้าห้องปิดประตู
“ปู่เธียรเค้าไปไหนของเค้านะ”
ป้ายบอกว่าเป็นเตาทุเรียงสมัยโบราณ มีประวัติย่อๆ เธียรอุ้มกล่องพระขรรค์เดินเร่งรีบไปที่เตา แปลกใจมากที่เตาเผาเก่ากลับมีแสงไฟลุกโชน เธียรวิ่งไปดูใกล้ๆ เห็นรอบๆ ชาวบ้านชายล่ำสองสามคนในชุดผ้าเตี่ยว โพกหัว หน้าตามอมแมมกำลังสุมฟืนเพื่อเผาเครื่องสังคโลก
“พวกคุณเป็นใคร มาทำอะไรกัน”
“พวกเขากำลังทำเครื่องสังคโลกไงล่ะ”
เธียรหันไป เห็นวรนาฎอยู่ในชุดธิดาพระยาเชลียง สวยงามสง่า ในแสงไฟ “คุณยายวรนาฎ”
“ข้าคือธิดาพระยาเชลียงต่างหาก”
“คุณยายล้อผมเล่นแล้ว”
“ข้าพูดจริงๆ ข้านี่แหละธิดาพระยาเชลียง ผู้ที่ทำให้เมืองเชลียงล่มสลาย......และเรื่องทั้งหมดก็เกิดตรงเตาเผานี่”
“เตาเผาเกี่ยวอะไรกับการล่มสลายของเมืองเชลียงล่ะครับ”
“ไฟแค้นของคนผู้หนึ่ง ถูกจุดขึ้นที่นี่ และมันยังลุกโพลงไม่เคยดับมอดมาจนถึงวันนี้”
“ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดี”