รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 7 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 7 หน้า 3
oey_tvs
12 มิถุนายน 2559 ( 13:07 )
1.1M
ทายาทอสูร ตอนที่ 7
13 หน้า

“คุณสรรค์! คุณอุ้ย!”

“สว่างรู้ใช่มั้ยว่าคุณพ่ออยู่ที่ไหน”

 

ในตำหนักซินแสมังกรสั่งอาซา “อาซา อั๊วจะฟื้นฟูอาคม ปลุกเสกของขลัง อย่าให้ใครมารบกวน”

เสียงเซ็งแซ่ดังมาจากทางด้านหน้าตำหนัก “หลอกลวงๆๆ เอาเงินคืนมา ๆๆ”

ลูกศิษย์อีกคนวิ่งหน้าเครียด เข้ามารายงาน ซินแสมังกรถาม “ข้างนอกตำหนักมีอะไรกัน เสียงดังลั่น”

“พวกที่เคยขึ้นกับตำหนักเรา เค้ามาทวงเงินคืนครับ”

ซินแสมังกรรีบออกไปดู อาซาวิ่งตามไป

 

ชาวบ้านมีทั้งหญิงชาย มีเครื่องรางจีนถูกโยนทิ้งกองอยู่รวมกัน ชาวบ้านเกือบ 10 คน รวมตัวกันอยู่หน้าตำหนัก   ลูกศิษย์ของซินแสมังกร 3 คน คอยกันไม่ให้เข้าไปด้านใน

“ไอ้แป๊ะลวงโลก เอาเงินคืนมา”

ซินแสมังกรออกมา ไม่พอใจ “ลื้อว่าใครลวงโลก”

“ก็เอ็งนั่นแหละ เครื่องรางเอ็งมันใช้ไม่ได้ผลสักชิ้น ไม่เห็นชีวิตจะดีขึ้นอย่างที่โม้ไว้เลย”

“แก้ฮวงจุ้ยให้ ก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊ง ไหนบอกจะร่ำรวยรุ่งเรือง”

“พวกลื้อมันค้าขายไม่เป็นเอง จะมาโทษอั๊วได้ยังไงวะ ทำไมไม่หัดโทษตัวเองกันบ้าง”

“อ้าว เอ็งพูดงี้ก็สวยสิ ตอนเรียกค่ายกครู เอ็งรับปากเป็นมั่นเหมาะว่าช่วยพวกข้าได้แน่ ไม่รู้ละ เอาเงินข้าคืนมา”

“ไม่มีโว้ย....แล้วก็ห้ามพวกลื้อเหยียบเข้ามาในตำหนัก ไม่งั้นอั๊วจะแจ้งตำรวจ ไล่พวกมันออกไปให้หมด”

ลูกศิษย์ทั้งหมดพากัน ไล่ต้อนชาวบ้านออกไป ซินแสมังกรกลับเข้าตำหนักไป

 

ซินแสมังกรเดินกลับเข้ามาในตำหนัก ชะงัก เจอวรนาฎยืนหันหลังอยู่ “ลื้อเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”

“ซินแสมังกรใช่มั้ย”

“ใช่” วรนาฏหันหน้ามา ซินแสมังกรอึ้ง ติดใจในความงามสง่า วรนาฏยิ้มอย่างเปี่ยมเสน่ห์ “ฉันเห็นข้างนอกมีเรื่องวุ่นวาย เลยเดินเข้ามาเงียบๆ ขอโทษที่ถือวิสาสะ แต่ว่าฉันมีเรื่องจะขอร้องให้ซินแสช่วย”

“ที่จริงวันนี้อั๊วไม่รับแขกแล้ว”

“แต่ฉันมีเรื่องเดือดร้อนจริงๆ ฉันพร้อมจะจ่ายไม่อั้น”

 

รังสรรค์ขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านป้อมรักษาการณ์ เข้ามาจอดหน้าคอนโดมิเนียม วรินทร์ซ้อนท้ายมาด้วย

“ที่นี่เหรอพี่สรรค์”

“ชัวร์ นั่นไงรถของคุณพ่อ” วรินทร์มองตามพี่ชายไป เห็นรถของโอฬารจอดอยู่ รังสรรค์ถาม “แล้วเราจะคุยอะไรกับผู้หญิงคนนั้น”

“อุ้ยก็ยังไม่รู้ แต่เราต้องพาคุณพ่อกลับไปหาคุณแม่ให้ได้”

รปภ.เดินตามมาจากป้อม “ขอโทษนะครับ คุณต้องแลกบัตรก่อน”

“โทษทีครับ ผมลืม” รังสรรค์หยิบบัตรส่งให้รปภ.ไป

รปภ.ก้มดู ชะงัก เป็นบัตรลดร้านกาแฟ “นี่คุณเล่นอะไรน่ะ นี่มันบัตรลด.. เฮ้ย” รปภ.เห็นรังสรรค์กับวรินทร์วิ่งหายเข้าไปในล็อบบี้แล้ว รีบไล่ตาม

 


13 หน้า