บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 7 หน้า 4
สองพี่น้องวิ่งผ่านล็อบบี้ตรงไปยังลิฟท์ มีคนเข้าลิฟท์ไปพอดี
“รอด้วยค่ะ”
ทั้งสองคนรีบขึ้นลิฟท์ รปภ.วิ่งตามมาไม่ทัน ลิฟท์ปิด เขาวิทยุแจ้งเหตุ
ภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นวรินทร์กับรังสรรค์ออกจากลิฟท์ รีบเดินหา จนมาหยุดหน้าห้องของนิลุบล
“ห้องนี้แหละ ...” รังสรรค์กดกริ่ง รัว แล้วรีบดึงน้องสาวให้หลบจากระยะตาแมว
สักพัก นิลุบลเปิดประตูออกมา หงุดหงิด “ใครมันมาแกล้งเนี่ย อย่าให้รู้นะ”
รังสรรค์โผล่มา “พ่อฉันอยู่ที่นี่ใช่มั้ย” รังสรรค์กับวรินทร์รีบแทรกตัวเข้าไปในห้อง
“เดี๋ยวๆ พ่ออะไร พวกแกเป็นใครเนี่ย”
โอฬารอยู่ในห้อง วรินทร์ผิดหวังสุดๆ “คุณพ่อ”
ซินแสมังกรเชิญวรนาฎเดินมาที่มุมพิธีซึ่งมีรูปปั้นและเครื่องรางมากมาย “เรื่องเงินไม่สำคัญ เห็นคนเดือดร้อนมา อั๊วก็อดสงสารไม่ได้ เห็นหน้าลื้อก็รู้แล้วว่ากำลังมีทุกข์หนัก”
“ซินแสตาแหลมคมนัก...ฉันกำลังทุกข์ใจมาก เพราะสามี”
ซินแสยกมือห้าม “ไม่ต้องเล่า .....อั๊วมองหน้าลื้อก็เห็นทุกอย่างผู้หญิงที่ผัวลื้อไปอยู่ด้วย ไม่ธรรมดา มันเอาอาคมผูกอีเอาไว้ เท่านั้นไม่พอ อียังส่งปีศาจมาเล่นงานลื้อด้วย”
“จริงเหรอคะ แล้ว ปีศาจอยู่ที่ไหน ฉันกลัว ซินแสต้องช่วยฉันนะคะ“ วรนาฎเข้ามาคุกเข่าเกาะขาซินแส
“ไม่ต้องกลัว.....” ซินแสจับมือวรนาฎ “ลื้ออยู่กับอั๊วไม่มีใครทำอันตรายลื้อได้”
แต่แล้วแผ่นหลัวผาน (เข็มทิศจีน) ที่วางบนโต๊ะใกล้ๆวรนาฎ ก็หมุนเองไม่ยอมหยุด ซินแสมังกรที่กำลังเคลื้ม ชะงัก
ที่คอนโดนิลุบล โอฬารออกปากไล่ “แกมาทำไม กลับไปเดี๋ยวนี้”
วนิรทร์เสียใจ ผิลดหวัง “ทำไมคุณพ่อทำแบบนี้ คุณพ่อไม่สงสารคุณแม่เลยเหรอคะ”
นิลุบลเยาะ“อ๋อ ที่แท้แม่ก็ใช้ให้มาตามหาพ่อเหรอจ๊ะ”
“คุณแม่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน คุณพ่อควรจะกลับไปดูแล ตอนนี้คุณแม่ต้องการคุณพ่อมากที่สุดนะคะ”
“ป่วยก็พาไปหาหมอสิ คุณโอฬารเค้าจะช่วยอะไรได้”
“ใช่ ป่วยก็ไปหาหมอ ฉันจะไปช่วยอะไรได้” โอฬารพูดซ้ำเพราะถูกมนต์ครอบงำ ไม่มีสติแล้ว
วรินทร์อึ้ง มองพ่อแปลกใจ “แย่งสามีของคนอื่น ทำลายครอบครัวเค้า มันผิดศีลธรรมคุณรู้มั้ย เลิกซะเถอะค่ะ”
“โถ..เด็กน้อยพ่อเค้าไม่รักแม่เธอแล้ว ไม่เข้าใจกันอีกเหรอ แทนที่จะอ้างศีลธรรม ฉันว่า..ทำใจยอมรับความจริงดีกว่านะ”
รังสรรค์ยั๊วะ “หน้าด้าน ไม่มียางอาย”
“แกว่าใคร” นิลุบลหันไปฟ้องโอฬาร “ดูลูกคุณสิคะ ก้าวร้าว ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่”
“ก้าวร้าว! ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่! ขอโทษเมียฉันเดี๋ยวนี้!”
“ไม่มีทางครับ ผมพูดความจริง”
โอฬารโมโหจะเอาเรื่อง
วรินทร์ห้าม “อย่านะคะคุณพ่อ”
รปภ. 2 คน ตามเข้ามาพอดี “อยู่นี่เอง”