บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 19 หน้า 16
รังสรรค์จับแขนรัชโรจน์ “พี่ยังไม่เลิกเพ้อเจ้อเรื่องอสูรอีกเหรอ”
รัชโรจน์สลัด วิ่งไปที่หน้าประตู แต่ชายล่ำที่แบกหีบมาตอนแรกปรากฏตัวเข้าขวาง ตาดุ เงาตะขาบปรากฏทาบร่างอยู่ เดินเข้าหา นางรำเมื่อครู่ก็ปรากฏตัวขึ้น ทุกคนตาวาวเป็นสีแดงเข้ารายล้อม ทุกคนขยับเข้ามารวมกันตกใจกลั
แก้วอุทาน “ผะ ผะ ผี”
รัชโรจน์ยืนขวาง นึกถึงที่หนานจรวยเคยบอก “เมื่อเผชิญหน้ากับภูตผีปีศาจจงตั้งสติเอาไว้ ขจัดความกลัวออกไปความเมตตาเท่านั้น จะขับไล่พวกมันได้”
รัชโรจน์บอก “ทุกคนไม่ต้องตกใจ ตั้งสติแผ่เมตตา” รัชโรจน์ยกมือพนม แต่ทุกคนไม่ฟังแล้ว
พวกญาติพยายามจะหนี วิ่งกรี๊ดกร้าด ตะโกนกัน ทันใด เข็มกลัดที่ติดเสื้อกลายเป็นตะขาบกัดติด ทุกคนพยายามปัดไม่ออก ล้มลงดิ้นด้วยความเจ็บปวด รวมทั้งรัชโรจน์
วรนาฏอุ้มวรินทร์ที่ถูกสะกดให้หลับใหลเข้ามา
“หยุดเถิด ไอ้โขน”
วรนาฏหันขวับ เห็นแม่ชีแสงบุญยืนอยู่ “นังวัชรีวัลย์ อ้อ ไม่ใช่สิ ข้าต้องเรียกเอ็งว่านังคำหล้า ดี มากันเสียให้ครบ!”
แม่ชีแสงบุญเดินเข้ามาประจันหน้า “ในฐานะผู้ทรงศีล ฉันขอชีวิตของหลานสาวฉันเถอะนะ อย่าก่อกรรมอีกเลย”
“หึ ได้ แต่พวกเอ็งทั้งหมดต้องชดใช้หนี้กรรมให้ข้าก่อน บริวารข้าจัดการมัน” แต่ไม่มีบริวารตะขาบออกมา “ไม่ได้ยินหรือไง”
“บริวารของเจ้าตามแสงแห่งบุญไปแล้ว เค้าจะไม่กลับมาก่อกรรมกับเจ้าอีก”
วรนาฎโมโห วางวรินทร์ลง “คิดว่าได้บำเพ็ญเพียรมาแค่นี้จะขัดขวางข้าได้เหรอ บุญอะไรก็ไม่เท่าพลังเทพศตบาทที่ข้าฝึกมาเป็นร้อยๆปีหรอกนังคำหล้า” วรนาฎยกมือ ดูดเอาแม่ชีแสงบุญเข้ามาบีบคอ
ประตูห้องพิธีกรรมถูกเปิดออก สนทรรศน์ เดช เข้าห้องมา เห็นตุ๊กตากุมารตั้งอยู่บนแท่น
เดชชักมีดหมอตั้งท่าสู้ “ระวัง ไอ้ตุ๊กตาเวรนี่ให้ดี มันฤทธิ์เยอะ “
สนทรรศน์พยักหน้ารับ ก้าวตรงไปที่แท่น ง้างพระขรรค์เทวดา แล้วฟันลงไปทันที ทันใด ตุ๊กตากุมารหายตัววับไป พร้อมๆกับที่สนทรรศน์ฟันลงที่แท่นเปล่า สนทรรศน์อึ้ง ตุ๊กตากุมารแยกร่าง กลายเป็นหลายตัว สนทรรศน์กับเดชมองด้วยความเครียด
ทางด้านแม่ชีแสงบุญยังนิ่งสงบ “ไอ้โขน หลายชีวิตได้เซ่นสังเวยความแค้นของเจ้ามามากพอแล้ว หากเจ้ายอมหยุดเพียงเท่านี้ ฉันจะขอชดใช้ทุกสิ่งแทนเชื้อสายพระยาเชลียงทุกคนเอง”
“ได้ ข้าจะให้เอ็งตายเป็นคนแรก” วรนาฏบีบคอแน่นขึ้น แน่นขึ้น แล้วยกร่างแม่ชีแสงบุญ ขึ้นสูง แม่ชีแสงบุญดิ้นๆ หายใจไม่ออก “สู้ข้าสิ ไหนล่ะพลังบุญของเอ็ง นังคำหล้า! ฮ่าๆๆ”