บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 19 หน้า 19
วรนาฎล้มลงไปนอนกับพื้น ร่างกายค่อยๆเปลี่ยนเป็นหญิงชรา สนทรรศน์กับเดชยืนมองอยู่อย่างไม่ไว้ใจ
วรินทร์ประคองแม่ชีแสงบุญเข้ามา “พี่ทรรศน์”
“อุ้ย”
วรินทร์เข้าสวมกอดสนทรรศน์ด้วยความเป็นห่วงและหวาดกลัว วรินทร์มองไป เห็นวรนาฎกลายร่างเป็นคนแก่ก็ตกใจ “คุณยายใหญ่! เป็นอย่างนี้ไปได้ยังไงคะพี่ทรรศน์”
สนทรรศน์กอดวรินทร์ไว้แน่น “จบแล้วอุ้ย เราฆ่าไอ้อสูรนั้นได้แล้ว อุ้ยปลอดภัยแล้ว”
วรินทร์คลายกอดจากสนทรรศน์ เข้าไปประคองร่างวรนาฎด้วยความเป็นห่วง แม่ชีแสงบุญก็เข้าไปดูด้วย เดชหันไปมองรอบๆห้องด้วยสีหน้าขยะแขยง
ที่หีบสมบัติ และข้าวของต่างกลายเป็น ก้อนหิน กระดาษ กิ่งไม้ ใบไม้
เธียรเอ่ย “ข้าวของที่นังปีศาจนั่นเสกมา กลับคืนสภาพเดิมหมดเลยครับท่านหนาน”
โอฬารเดินเข้ามา ตามด้วยสุดาดวงและรังสรรค์ ทุกคนงงไปหมด
ญาติปลอมกลัวขนหัวลุก “ไม่ไหวแล้วโว้ย นี่มันบ้านผีสิงชัดๆ” ทั้งสามตะเกียกตะกายวิ่งหนีกันออกไป
โอฬารงุนงง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกอย่างถึงได้กลายเป็นแบบนี้”
หนานจรวยยิ้มออกมาอย่างดีใจ “แสดงว่าสนทรรศน์ทำสำเร็จแล้ว”
ทุกคนมองหน้าหนานจรวยอย่างไม่เข้าใจ
โอฬารโมโห “อะไร! ไอ้สนทรรศน์มันทำอะไรอีก”
“ข้าว่าพวกเอ็งไปดูด้วยตัวเองจะดีกว่า” พูดจบหนานจรวย กับ เธียร ก็หันเดินออกไปทางเรือนปั้นหยา
โอฬาร สุดาดวง รังสรรค์ เดินตามไปด้วยความสงสัยและอยากรู้
แต่มาณพหน้ามืดล้มลงก่อน
นัยน์เนตรตกใจ “คุณพ่อ”
รัชโรจน์สั่ง “สว่าง พาคุณมาณพไปส่งโรงพยาบาลเร็ว”
หนานจรวยเดินนำโอฬาร เธียร สุดาดวง รังสรรค์เข้ามาในเรือนปั้นหยา ทุกคนหันไปมองรอบเรือนปั้นหยาภายในอย่างตกตะลึง ทุกคนเห็นเรือนปั้นหยาเต็มไปด้วยหยากไย่ และฝุ่นผง เศษใบไม้และซากสัตว์สกปรกเต็มไปหมด ทุกคนเอามือปิดจมูกเพราะรู้สึกถึงกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปหมด ระหว่างที่ทั้งหมดกำลังกำลังตกตะลึงกับสภาพเรือนปั้นหยาอยู่นั้น สนทรรศน์อุ้มร่างวรนาฎในสภาพที่แก่ชราและดูไร้เรี่ยวแรงเข้าเฟรมมา วรินทร์เดินมาข้างๆ ส่วนเดชตามหลังมา
วรินทร์เห็นสุดาดวงก็โผเข้าหาด้วยความดีใจ “คุณแม่...”
สุดาดวงโอบกอดวรินทร์ ก่อนที่จะหันไปเห็นร่างวรนาฎในอ้อมแขนของสนทรรศน์ ค่อยๆเดินเข้าไปหา “คุณป้า! ทำไมคุณยายใหญ่ถึงได้กลายเป็นอย่างนี้ล่ะอุ้ย!”