บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 22
รถแท็กซี่ขับเข้ามาจอดที่ประตูรั้วหน้าบ้านนัยน์เนตร เห็นภายในบ้านปิดไฟมืด วรินทร์เปิดประตูรถลงมา ในมือถือถุงซุปมาด้วย แล้วเดินไปผลักประตูรั้วบ้านเข้าไป ระหว่างที่วรินทร์กำลังเดินเข้ารั้วบ้าน ไฟในบ้านรก็สว่างขึ้น
วรินทร์หยุดชะงักด้วยความแปลกใจ “เอ๊ะ! หรือพี่เนตรจะกลับมาแล้ว” วรินทร์รีบสาวเท้าตรงไปที่ตัวบ้านทันที
วรินทร์กดกริ่งพร้อมเรียก “พี่เนตร! พี่เนตรคะ อุ้ยเองค่ะเปิดประตูให้อุ้ยหน่อยค่ะ พี่เนตร”
ไม่มีเสียงตอบรับใดๆออกมา วรินทร์พยายามบิดลูกบิดประตูอีกครั้งแต่ก็ไม่สามารถเปิดออกได้ จู่ๆ ประตูบ้านกลับเปิดออกเองอย่างปริศนา วรินทร์นึกว่ามีคนมาเปิดแต่ก้าวเข้าไปไม่เจอใคร วรินทร์เดินเข้ามา หันมองไปรอบๆห้องโถงบ้าน เธอวางถุงซุปลงที่โต๊ะรับแขก ชะเง้อหานัยน์เนตร วรินทร์หันไปเห็นห้องนอนใกล้ๆ ประตูห้องเปิดอยู่ จึงเดินไปที่ห้องนอน
วรินทร์เดินเข้าไปในห้องนอนมาณพ เห็นมาณพนอนหลับอยู่บนเตียง วรินทร์ยืนมองมาณพด้วยความสงสาร ด้านหลังวรินทร์ วิญญาณวรรณายืนจ้องมองวรินทร์อย่างมีเลศนัย
ที่ผับ รัชโรจน์เห็นชายหนุ่มบ้าง แก่บ้างนั่งดื่มอยู่ตามโซฟามากมายและมีเด็กสาวนั่งอยู่ข้างๆคอยดูแลอย่างใกล้ชิด
รังสรรค์อยู่ด้านหลังรัชโรจน์ ไม่ไกลนักหันมามอง ครู่หนึ่งก็เดินเข้ามาหาท่าทางกร่างๆ “สวัสดีครับพี่ชาย”
รัชโรจน์หันไปมองตามเสียง “สรรค์!”
รังสรรค์ยิ้มให้รัชโรจน์อย่างกวนประสาท “เป็นไง อาณาจักรของผม เหมือนสวรรค์มั้ยพี่ พี่โรจน์สนใจน้องๆคนไหน บอกผมได้น๊า ผมจะสั่งให้ดูแลพี่โรจน์เป็นพิเศษเลย”
รัชโรจน์มองหน้ารังสรรค์อย่างไม่ค่อยพอใจ “เนี่ยเหรอ กิจการที่แกบอกว่าเลี้ยงครอบครัวได้”
“ทำไมเหรอพี่ ที่นี่ได้รับใบอนุญาตประกอบกิจการถูกต้องมันเสียหายยังไง”
“ฉันไม่ได้พูดในแง่กฎหมาย แต่ฉันพูดในแง่ศีลธรรม”
“แหม ถ้าจะพูดเรื่องศีลธรรม คงต้องไปคุยกับคุณพ่อแล้วล่ะ”
“สรรค์ ไม่ว่าคุณพ่อจะทำผิดพลาดยังไงเราเป็นลูก ไม่ควรซ้ำเติมท่าน”
“ใจเย็นซิครับพี่ชาย ผมว่าถ้าพี่อยากอบรมสั่งสอนเรื่องศีลธรรม ต้องรอหน่อย เพราะมีอีกคนที่น่าจะมาฟังด้วย” รังสรรค์หันซ้ายขวามองหาพนักงานเสิร์ฟ “เฮ้ย!” พนักงานเสิร์ฟเดินเข้ามาหา “ไปเรียกน้องเนตรมาให้พี่เค้าหน่อย”
“คุณเนตรออกไปกับลูกค้าแล้วครับ เพิ่งออกไปเมื่อสักพักนี่เองครับ”