บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 22 หน้า 3

ชายกลางคนทำท่าจะเดินเข้าไปหาเรื่อง รัชโรจน์ก็เดินเข้าหา จนชายกลางคนรู้สึกกลัวจริง รีบวิ่งกลับเข้าม่านรูดไป  นัยน์เนตรหันไปกอดรัชโรจน์ร้องไห้อย่างเสียขวัญ “พี่โรจน์ เนตรกลัว”

รัชโรจน์กอดนัยน์เนตรไว้อย่างปลอบโยน “ไม่ต้องกลัวนะ  เนตรปลอดภัยแล้ว”

วรินทร์เดินถือถ้วยซุปเข้ามา วางลงที่โต๊ะตรงหัวเตียง แล้วหันมาปลุกเรียกมาณพ“คุณลุงคะ  คุณลุงมาณพคะ” มาณพค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเห็นวรินทร์นั่งอยู่ข้างๆเตียง  วรินทร์ยกมือขึ้นไหว้ “อุ้ยมาเยี่ยมค่ะ คุณแม่ฝากซุปมาให้คุณลุงทานด้วยนะคะ”

มาณพแสยะยิ้มให้วรินทร์อย่างหลอนๆ

นัยน์เนตรเปิดประตูรถรัชโรจน์ก้าวออกมา รัชโรจน์เปิดประตูรถก้าวออกตาม นัยน์เนตรหันไปมองรัชโรจน์อย่างซึ้งใจ รัชโรจน์หันกลับมาสบตานัยน์เนตรพอดี

“ขอบคุณนะคะ”

“ทีนี้ก็รู้แล้วใช่ไหม ว่างานแบบนี้มันไม่ปลอดภัย เอาชีวิตตัวเองเข้าไปอยู่กับเสือสิงห์พวกนั้น เนตรไม่มีวันทันเล่ห์เหลี่ยมพวกนั้นหรอก”

นัยน์เนตรยังคงจ้องมองรัชโรจน์อย่างซึ้งใจ

วรินทร์ยิ้มให้มาณพ “คุณลุงทานซะหน่อยนะคะ เดี๋ยวอุ้ยจะป้อนให้”

วรินทร์หันไปตักซุปจะป้อนให้มาณพ เมื่อวรินทร์หันกลับมาจะป้อนซุป ก็ต้องตกใจดวงตามาณพเบิกโพลง ร่างกายมีอาการเกร็งและสั่นกระตุกไปมา  วรินทร์ตกใจรีบเข้าไปประคองร่างมาณพ  แต่จู่ๆมาณพก็ลุกขึ้นบีบคอวรินทร์โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว วรินทร์พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดด้วยความหวาดกลัว

รัชโรจน์กับนัยน์เนตรเดินเข้ารั้วบ้านมาด้วยกัน

นัยน์เนตรสงสัยเอ่ยปากถาม “แล้วพี่โรจน์รู้ได้ไงค่ะ ว่าเนตรอยู่ที่นั่น” นัยน์เนตรหลบสายตารัชโรจน์ ก้มลงมองที่พื้นอย่างนึกอาย

“พนักงานที่ผับบอกน่ะ เห็นว่าไอ้หมอนั่นเป็นลูกค้าประจำนี่”

รัชโรจน์พูดจบเสียงกรีดร้องของวรินทร์ก็ดังออกมาจากในบ้าน “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

“เสียงอะไร!”

“คุณพ่อ!” นัยน์เนตรรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที รัชโรจน์รีบวิ่งตามไป