บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 12 หน้า 4
ตุ๊กตาสังคโลกเปลี่ยนเป็นหน้าตาน่ากลัว ตาแดงวาบขึ้น คำหยาดตกใจ อ้าปากค้าง เงาตะงาบพุ่งออกมาจากปากตุ๊กตา แล้วพุ่งเข้าปากคำหยาดอย่างรวดเร็ว ร่างกายคำหยาดสั่นระริก ตาเหลือกอย่างตกใจสุดขีด ครู่เดียวกลับเป็นปกติ คำหยาดจ้องมองตาแดงวาบขึ้น แสยะยิ้มอย่างน่าเกลียดน่ากลัวมาก
วันใหม่ พระยาเชลียงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่ศาลา ให้บ่าวนวดอย่างสบายใจ
คำหยาดเข้ามา ในมือถือถาดใส่ถ้วยยามาด้วย พระยาเชลียงโบกมือให้บ่าวออกไป “ลูกปรุงน้ำว่านแก้ปวดเมื่อยมาให้พ่อจ้าวเจ้าค่ะ”
“งั้นรึ ดีจริง”
คำหยาดส่งถ้วยยาให้พระยาเชลียง พระยาเชลียงรับมามองเห็นน้ำเป็นสีแดงเข้มเหมือนเลือด พระยาเชลียงสีหน้าเปลี่ยน “เห็นสีของมัน พ่อก็มิอยากลองเสียแล้ว”
คำหยาดพูดเป็นเสียงโขน “จงกินให้หมดบัดเดี๋ยวนี้” ลมพัดเบาๆ เข้าหน้า พระยาเชลียงชะงักต้องมนต์สะกดของโขน ยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแล้ววางลง คำหยาดยิ้มพอใจ พูดต่อ “ต่อจากนี้ ข้าจักเป็นเจ้าชีวิตของพวกเอ็งทุกคน” คำหยาดยิ้มอย่างพอใจ
มุมหนึ่งวังพระยาเชลียง คำหล้าพูด้วยความน้อยใจ “เหตุใดน้องจักต้องแต่งงานแทนพี่คำหยาดด้วย”
คำหยาดเอ่ย “พ่อจ้าวล้มป่วย อาการไม่ใคร่ดี พี่จักต้องดูแลทุกอย่างในวังนี้แทนพ่อจ้าว”
“ไม่ น้องจักมิยอมไปแต่งงานกับคนที่น้องไม่ได้ผูกสมัครรักใคร่เด็ดขาด”
“แต่มันเป็นหน้าที่ที่เจ้าจักต้องแทนคุณแผ่นดินเกิด”
“น้องจะไปพูดกับพ่อจ้าว” คำหยาดคว้าแขนคำหล้าไว้ “โอ๊ย”
“พ่อจ้าวได้ไข้อยู่ ห้ามผู้ใดเข้าไปกวนใจ”
“โอ๊ย น้องเจ็บ”
คำแก้ววิ่งพรวดพราดเข้ามาอย่างตกใจ รีบถามคำหล้า “เกิดอันใดขึ้นรึพี่คำหล้า”
“ช่วยพี่ด้วยคำแก้ว พี่คำหยาดจะบังคับให้พี่แต่งงานแทน พี่มิยอมดอก เป็นตายยังไงพี่ก็มิยอม”
“ข้าปกครองที่นี่แทนพ่อจ้าว คำสั่งของข้าคือประกาศิต” คำหยาดมองไปที่นางกำนัล “เอาตัวคำหล้าไปขังไว้ในห้องแลเฝ้าไว้ให้ดี หากข้ามิมีคำสั่งก็ห้ามนางออกมาเป็นเด็ดขาด เร็วสิ”
นางกำนัลรีบเข้ารุมฉุดลากคำหล้าออกไป
คำแก้วมองละล้าละลัง “พี่คำหยาด”
คำหยาดมองดุ เยือกเย็น “หากสงสารคำหล้านัก ฤาเจ้าจักแต่งงานไปอยู่อโยธยาแทนเล่า” คำแก้วอึ้ง
เช้าวันใหม่ คำแก้วเดินถือถาดใส่จานอาหารมาถึงหน้าห้องคำหล้า ถามบ่าวหญิงที่แต่งกายทะมัดทะแมงเฝ้าด้านหน้าห้องอยู่สองคน “พี่คำหล้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“แม่นางคำหล้าร้องโวยวายทุบประตู ให้พวกข้าเปิดทั้งคืน พึ่งสงบเงียบไปเมื่อตอนเช้ามืดนี้เองเจ้าค่ะ”