รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 18 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 18 หน้า 4
8 กุมภาพันธ์ 2558 ( 17:07 )
1.2M
เงาใจ ตอนที่ 18
17 หน้า

“ก็แผนเอาตัววาทิตไปเรียนรู้งานในไร่โดยไม่ให้คนอื่นรู้ พอวาทิตเก่งพอที่จะทำงานได้ก็ถึงเวลาเขี่ยกูรทิ้ง”

“ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว คิดว่าผมจะยอมง่ายๆล่ะก็คิดผิดมหันต์เชียวแหละ ผมไม่ยอมเป็นควายให้ใครเสี้ยมเขาใช้แน่ๆ” อังกูรแอบฝากแมสเซจถึงกิจจาด้วยหน่อยนึงซึ่งกิจจาก็พอจะรู้

“รู้ความจริงเรื่องวาทิตแบบนี้แล้ว กูรจะเอายังไง”

“ยิ่งรู้ว่าไอ้วาทิตมันแข็งแรงดีแล้วแบบนี้สิครับดี ผมจะได้ทำอะไรแบบไม่ต้องยั้งมือ เพราะเห็นว่ามันป่วย ตอนนี้ที่

ผมอยากรู้ คือลุงเอาวาทิตไปหลบอยู่ที่ไหน แล้วทำไมต้องพาเมไปด้วย”

“พ่อเลี้ยงเขาอาจจะอยากให้เมอยู่ห่างๆจากคุณกูรก็ได้ แล้วก็ไปใกล้ชิดกับวาทิตแบบไม่มีคนขวางแทน ใครจะไปรู้ว่าไปอยู่ด้วยกันสองคนแบบนั้น แล้วจะไม่เผลอตัวเผลอใจจนมีอะไรกัน”

กินรีเป่าหูซึ่งก็ได้ผล เพราะอังกูรกำหมัดแน่นกัดกรามด้วยความโกรธ

 

ด้านนอกของบ้านท้ายไร่  รถของพ่อเลี้ยงวิทย์แล่นออกไป  สวนกับรถของอนุวัตรแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน อนุวัตรกับวารินเดินลงรถมาแล้วรีบไปหาแรมที่ยืนอยู่หน้าบ้าน 

“แม่ คุณลุงไปไหนแต่เช้า”

“คงไม่ได้ไปตลาดอีกนะครับ เดี๋ยวเจ๊บุษเข้าจะเป็นเรื่องขึ้นมาอีก”

“เปล่าหรอก พ่อเลี้ยงแกกลับเชียงใหม่  เพราะตอนนี้รุทรกับแฟนวาทิตหายตัวไป”

อนุวัตรตกใจ “มิน่า เมื่อวานผมโทรหามันๆก็ไม่ตอบ”

“รุทรกับแฟนวาทิต จะไปร่วมงานกับโรงเรียนที่เคยบริจาคเครื่องดนตรีให้ แต่ยังไงไม่รู้  จนป่านนี้ยังติดต่อรุทรไม่ได้เลย”

“แม่  รินห่วงพี่รุทร  รินกลัวพี่รุทรจะมีอันตรายอีก”

“ไม่หรอกน่าริน  รุทรมันเก่งออกยังไงมันก็ต้องเอาตัวรอดได้”  อนุวัตรพูดเองแต่ก็รู้สึกเป็นห่วงซะเอง ไม่น้อยกว่าวารินและแรม

 

รถของพ่อเลี้ยงวิทย์แล่นออกมาจากทางบ้านท้ายไร่ ผ่านบ้านของแรมแล้วก็เลี้ยวไป หลังจากนั้นเพียงแป๊บเดียวบุษบันก็ขับรถเข้ามาที่บ้านแรม บุษบันขับรถมาจอดหน้าบ้านแรม ลงจากรถเดินเข้ามาที่บ้าน

“รุทรคะ รุทร อยู่หรือเปล่า รุทร แม่แรมคะ น้องริน...” เสียงบุษบันแหลมปรี๊ด “นายหน้าลิง อยู่มั้ย” บุษบันเดินวนหาไปร้องเรียกไปแต่ไม่มีเสียงตอบรับ “ไปไหนกันหมดบ้านช่องไม่รู้จักอยู่ อย่าให้รู้นะ ว่าช่วยกันพารุทรหลบหน้าบุษ ชิ” บุษบันบ่นกับตัวเองแล้วก็เดินกลับไปขึ้นรถขับออกไป 

 

พ่อเลี้ยงวิทย์ขับรถมาตามทาง นึกได้ว่าจะโทรศัพท์หารุทรเพื่อถามข่าวเผื่อจะติดต่อได้ พ่อเลี้ยงวิทย์หาโทรศัพท์แต่ไม่เจอ “สงสัยจะลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านท้ายไร่อีกแล้ว” พ่อเลี้ยงวิทย์บ่นกับตัวเองแล้วก็หักหน้ารถเลี้ยวกลับ 


17 หน้า