บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 13 หน้า 3
“คือผมปวดท้อง” รุทรพูดจบก็รีบวิ่งจู้ดดดดเข้าห้องน้ำเลย
ทิปปี้ดูคลิปจบก็หัวเราะขำ แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้เมทินี “เม แกนี่บ้าระห่ำจริงๆนะ เกิดวาทิตบ้าและปล้ำแกขึ้นมาจะทำไง”
“วาทิตทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ แกก็รู้ ถ้าทำจริงก็ได้หัวใจวายตาย แต่ถึงจะกล้าเสี่ยงตายจะปล้ำฉัน ฉันก็ไม่ยอมให้มาทำบ้าๆกับฉันแน่”
ทิปปี้มองไปที่รุทรที่เดินถ่ายรูปเล่นอยู่ไกลๆ เมทินีมองตาม “ดูๆไปก็สงสารวาทิตนะ เหมือนเรารังแกคนป่วยเลย”
“ช่วยไม่ได้นี่ คนอย่างฉันก็มีศักดิ์ศรีนะ ไม่ใช่ว่าใครจะมาปั่นหัวเล่นง่ายๆ ที่จริง ถ้าวาทิตมีปัญหาอะไรก็พูดกับฉันตรงๆ แต่นี่ไม่พูด พอฉันไม่อยากจะตอแยด้วยก็ไปฟ้องแม่ ทำให้แม่มาโกรธฉันอีก งานนี้ฉันต้องเอาคืนให้สาสม”
“แล้วไอ้สาสมของแกนี่ จะเล่นงานถึงเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่าจะได้ความจริงล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับวาทิต แล้วที่วาทิตกำลังเล่นละครต่างๆนานา นี่มันอะไรกัน”
“วาทิตนะวาทิต คิดยังไงของเค้านะ ถึงทำตัวแปลกๆให้เราต้องมาเหนื่อยกัน”
“ใครว่าเหนื่อยล่ะ สนุกดีออก อันนี้น่ะแค่เริ่มต้น เดี๋ยวยังมีมันกว่านี้อีก” เมทินีตะโกนหารุทร “วาทิต” เมทินีโบกมือรุทรโบกตอบ เมทินีตะโกนต่อ “คิดถึงเธอจังเลย” รุทรสะดุ้งเฮือก
ทิปปี้ขำ “ขนาดนี้เลยเหรอแก”
เมทินียิ้มร้าย คิดว่าช่วงต่อไปต้องสนุกกว่านี้แน่
เมทินีจูงรุทรมาที่ตรงสระว่ายน้ำ “วันนี้เราจะเล่นโยคะกัน” เมทินียิ้มหวาน
รุทรมองแล้วไม่ไว้ใจ “ไม่ดีกว่า ผมไปถีบจักรยานก็ได้”
เมทินีออดอ้อน “ไม่เอาอ่ะ เราเป็นครอบครัวนะ ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน”
“แต่ผมไม่ถนัดโยคะนี่”
“ไม่ถนัดก็หัดให้มันถนัดสิ เธอทำได้อยู่แล้ว” รุทรนิ่งคิดไปครู่แล้วก็ส่ายหน้าไม่เอาดีกว่า เมทินีเลยต้องงัดไม้ตาย “ถ้าฉันชวนพี่กูรป่านนี้คงฝึกไปหลายท่าแล้ว ไม่มาเสียเวลาง้องอนอะไรก็ไม่รู้”
เมทินีชวนทิปปี้ “ทิปปี้เราไปชวนพี่กูรดีกว่า”
รุทรได้ยินก็เขม่นทันที “เอาล่ะ...ผมจะลองเล่นดู”
เมทินีขยิบตาให้ทิปปี้ แล้วสองสาวก็ปูเสื่อลงตรงข้างๆสระว่ายน้ำ ทิปปี้อยู่ด้านหน้า รุทรกับเมทินีอยู่ข้างกันเพื่อทำตามทิปปี้ “เดี๋ยวฉันนำนะ เธอดูตาม เริ่มจากยืดเส้นยืดสายก่อน หายใจปกตินะ”
ทิปปี้เริ่มลงนั่งกางขาเหยียดแล้วก้ม เมทินีทำตาม รุทรทำด้วย แต่ด้วยความที่เริ่มครั้งแรกตัวยังแข็ง เมทินีเห็นแล้วก็อมยิ้ม พอรุทรรู้สึกตัวหันมามอง เมทินีขยิบตาพร้อมกับยกนิ้วให้ว่าเยี่ยม รุทรยิ้มตอบ ทุกคนเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ จนรุทรเริ่มเมื่อย เมทินีพยักหน้าให้กำลังใจ มาถึงท่ายืนขาข้างเดียวไปด้านหลัง แล้วค้างไว้ รุทรทรงตัวได้ลำบากมาก เมทินีแกล้งทำทีเป็นห่วง “เธอทำได้ดีนี่”
“หวังว่าคงจะดี เท่าที่เมคาดหวังจากพี่กูรนะ”