บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 13 หน้า 4
เมทินีแอบค้อน แล้วแอบเบ้ปากยิ้มร้าย ย้อนคิดไปถึงตอนที่โดนแกล้ง
ตอนนั้น รุทรโมโหโถมเข้ากอดเมทินีทันที เมทินีคิดว่าจะโดนจูบอีกก็รีบหันหน้าหนี
“ไม่ต้องกลัวหรอก เมก็ไม่มีเกียรติพอที่ผมจะจูบเหมือนกัน”
รุทรพูดจบก็อุ้มเมทินีขึ้น เมทินีร้องโวยวายลั่น รุทรไม่ฟังจับโยนลงน้ำทันที เมทินีร้องกรี๊ด รุทรดูด้วยความสะใจ
เมทินีคิดจะเอาคืน “รู้ไหมวาทิต เธอทำได้ดีกว่าพี่กูรอีกนะฉันว่า”
รุทรมั่นใจ “แหงอยู่แล้ว”
“แต่จะดีกว่าถ้าลงไปเล่นโยคะในน้ำ”
รุทรงง “มีด้วยเหรอโยคะน้ำ เคยได้ยินแต่โยคะฟลาย”
“มีสิ เธอนี่ล่ะเล่นเป็นคนแรก” พูดจบ เมทินีก็ใช้ขาที่ยกค้างอยู่ถีบเปรี้ยงไปที่รุทรไม่ทันให้รุทรตั้งตัว
“เฮ้ยยยย...”
เมทินีกับทิปปี้หัวเราะขำสนุกสนาน รุทรลอยตัวอยู่ในน้ำมองด้วยความแค้น ว่ายกลับมาจะปีนขอบสระ แล้วจู่ๆก็รู้สึกตะคริวกินขา “เม...เม...ผมตะคริวกิน”
เมทินีหัวเราะ “แหม...จะตีเนียนเหรอ”
“เม...ช่วยด้วย” รุทรตะกายน้ำสักพักก็ค่อยๆจมลง
เมทินีกับทิปปี้ยังหัวเราะ จนทิปปี้เริ่มกลัว “เม...เกิดวาทิตเป็นตะคริวจริงๆล่ะ”
“ฮึ...รอดตายมากี่ครั้ง จะมาตกน้ำตายก็ให้รู้ไปสิ”
เมทินียังหัวเราะแต่ทิปปี้เริ่มหยุดนิ่ง เมทินีเริ่มหยุดตามมองไปในน้ำ ร่างรุทรจมอยู่ใต้น้ำ
“เม...ฉันว่างานนี้ไม่มุขนะ” เมทินีเริ่มกลัวรีบลงนั่งที่ขอบสระเอามือตะกายน้ำ “วาทิต...วาทิต”
มือของรุทรโผล่จากน้ำจับข้อมือของเมทินีไว้ รุทรดึงเมทินีลงน้ำไปอย่างไม่ทันตั้งตัว สองสาวกรีดเสียง
“วาทิต! เธอแกล้งฉันเหรอ”
รุทรยิ้มกวน “ที่บ้านเรียกแก้เกม”
รุทรปีนขึ้นขอบสระแล้วมองทิปปี้จ้องเขม็งทำเป็นเดินมา ทิปปี้เริ่มถอยทันที รุทรยิ้มกวนแล้วเดินไป เมทินีที่อยู่ในน้ำมองตามด้วยความฉุน
รุทรมือสั่นหยิบยากับแก้วน้ำขึ้นมา กินรี เอื้องคำ จั่นเป็ง มองกันสงสัย รุทรยังมือสั่น น้ำหกจากปาก ทุกคนตกใจ จั่นเป็งจะเอาผ้ามาเช็ดให้ “ฉันทำเองจั่นเป็ง”
เมทินีเอาผ้าเช็ดปากค่อยๆเช็ดให้ “ตายแล้วเลอะหมดเลยที่รัก”
กินรี เอื้องคำ จั่นเป็งได้ยินก็รู้สึกแปลกๆกับท่าทีของเมทินี จั่นเป็งสะกิดเอื้องคำๆแอบค้อนคิดว่าเมทินีแกล้งทำ
“ทานได้ไหม หรือให้ฉันป้อน?” เมทินีจะหยิบมีดส้อมหั่นเบค่อน ไข่ดาวให้รุทร แต่รุทรเขินเลยยกมือกัน