บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 6 หน้า 5
พ่อเลี้ยงวิทย์อึ้งตกใจ “อะไรนะครับหมอ ภายในช้ำใน กระดูกซี่โครงหักด้วยหรือครับ”
พ่อเลี้ยงวิทย์พูดกับตัวเองด้วยความสงสัย “แล้ววาทิตไปทำอะไรมาถึงได้เจ็บหนักขนาดนี้”
พ่อเลี้ยงวิทย์ถามหมอ “แล้วยังจะพอมีหวังว่าวาทิตจะฟื้นไหมครับ”
หมอถอนหายใจแบบหนักใจมาก มองพ่อเลี้ยงวิทย์ “ถ้าจะฟื้นได้ก็ต้องมีปาฏิหาริย์เท่านั้น”
พ่อเลี้ยงวิทย์อึ้ง มองหน้าหมอแบบหมดหวัง
“อาการของคุณวาทิตหนักมาก และหมอขอเรียนกับพ่อเลี้ยงตรงๆว่าคุณวาทิตมีแนวโน้มที่จะกลายเป็น...เจ้าชายนิทราครับ” พ่อเลี้ยงวิทย์อึ้งตกใจพูดไม่ออก “ยังไงผมก็จะช่วยคุณวาทิตอย่างเต็มที่ครับ”
พ่อเลี้ยงวิทย์พยายามข่มใจตัวเองเอาไว้ “ผมขออะไรสักอย่างได้ไหมครับหมอ”
“อะไรหรือครับ”
“คุณหมออย่าเพิ่งให้ใครรู้อาการของวาทิตนะครับ สั่งงดเยี่ยมไปเลยก็ได้”
หมอพยักหน้ารับปากพ่อเลี้ยงวิทย์ พ่อเลี้ยงวิทย์สงสารวาทิตจนน้ำตาคลอ
เมทินีกับทิปปี้นั่งคุยกันที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล
“วาทิตจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าก็ไม่รู้ ความผิดของฉันคนเดียว ถ้าฉันดูวาทิตดีดีเขาอาจจะไม่ไปสลบอยู่ที่แปลงดอกไม้” เมทินีปรับทุกข์กับเพื่อนรัก
“คิดมากน่าเม แกเป็นเมียวาทิตนะไม่ใช่ยามจะได้นั่งเฝ้าเขาทั้งคืน อย่างที่พ่อเลี้ยงบอกวาทิตโตแล้วจะไปไหนมาไหนใครจะไปห้ามได้”
“แต่ฉันก็ควรดูแลวาทิตให้ใกล้ชิดกว่านี้” เมทินียังคงรู้สึกผิด
ระหว่างนั้นพ่อเลี้ยงวิทย์เดินมาหาสองสาว เมทินีรีบลุกขึ้นถามทันที “วาทิตเป็นไงบ้างคะ”
“หมอบอกว่าอาการวาทิตยังไม่ดี วันนี้เธอสองคนกลับไปก่อน”
“เมขอไปดูวาทิตหน่อยได้ไหมคะ”
“ฉันบอกให้กลับก็กลับเถอะ มีข่าวคืบหน้าอะไรฉันจะบอกเอง” พ่อเลี้ยงวิทย์พูดจบแล้วเดินไป
เมทินียืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ทิปปี้เห็นความผิดปกติก็รีบมาปลอบเพื่อน “กลับกันก่อนเถอะ เม พ่อเลี้ยงท่าทางอารมณ์ไม่ดี อย่าไปขัดใจแกเลย” เมทินีถอนใจเครียดก่อนเดินตามทิปปี้ไป
วาทิตนอนอยู่บนเตียง มีสายระโยงระยาง พ่อเลี้ยงวิทย์นั่งอยู่ข้างเตียงมองดูวาทิตด้วยความรักและสงสาร น้ำตาไหลออกมา “วาทิต พ่อรักลูกนะ ลูกต้องหาย และพ่อต้องหาตัวคนที่ทำร้ายลูกมาให้ได้” พ่อเลี้ยงวิทย์ลูบหัวแล้วจับมือวาทิตปลอบ
ที่บ้านแรม แรมกำลังนั่งปอกผลไม้ แรมเหม่อจนโดนมีดบาด “อุ๊ย...”