บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 12 หน้า 5
เมทินียิ้มดีใจ “ได้สิพี่กูร จริงๆเมก็ชอบมากนะ ว่าจะเอาลงที่บ้านที่แต่ไม่ได้ลงสักที พี่กูรเอาไปหลายๆต้น หลายๆสีก็ได้”
“แค่คู่เดียวก็พอ จะได้ตรงกับความหมายของมัน”
เมทินีงง “ความหมายอะไรคะ”
“ว่ากันว่า เยอบีร่าเป็นตัวแทนของความรักที่มั่นคง ซื่อตรงและภักดี ซึ่งก็เปรียบเหมือนกับลักษณะของตัวดอก ที่สีสวย สดใส คงทนและอยู่ได้นาน” อังกูรพูดจบเมทินีฟังแล้วก็ยิ้มรับเจื่อนๆ
เมทินีกลบเกลื่อน “งั้นเมจะเอาลงตรงกลางแปลง ล้อมด้วยเบญจมาศคงสวยมาก”
อังกูรยิ้มรับดีใจ เมทินีเดินดูต้นไม้ต่อไป อังกูรมองตามมีความสุข
ที่ร้านขายอุปกรณ์แต่งสวน อังกูรกับเมทินีเดินล้อเล่นกัน เมทินีดึงบัวของร้านมาดูเห็นสวยดี แต่แอบทำปลายหลุด เจ้าของร้านมองเขม็ง อังกูรขำต้องมาประกอบให้
รุทรเดินออกมาที่หน้าบ้าน แล้วตัดสินใจไปนั่งที่มุมหนึ่งคอยเมทินี แต่นั่งได้ไม่นาน ก็ลุกขึ้นเดินอีก รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปช้ามาก รุทรตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือมากดหาเมทินี
ที่ร้านหนังสือ เมทินีกับอังกูรนั่งที่พื้นเลือกหนังสืออ่านกัน เมทินีรู้สึกโทรศัพท์สั่นก็หยิบออกมาดู อังกูรมองแล้วด้วยความกังวล แต่ก็ยิ้มออกเพราะเมทินีกดปิดเครื่อง
รุทรรู้ว่าเมทินีปิดเครื่องก็ถอนใจหงุดหงิดลงนั่งรอต่อไปอย่างอารมณ์ไม่ดี
เมทินีอ่านหนังสือ เล่มนั้นเล่มนี้อย่างสนใจแล้ววางหนังสือลง อังกูรช่วยยกเล่มใหม่มาให้ดู ยกเล่มเก่าไปเก็บ ทำด้วยใจที่มีความสุข อังกูรกับเมทินีคุยกัน เมทินีดูหนังสือแล้วเล่าอธิบายว่าจะแต่งสวนยังไง อังกูรตั้งใจฟังมีความสุข เมทินีเลือกเล่มที่ถูกใจได้ อังกูรรีบดึงแล้วเดินไป เมทินีงงเดินตามไป อังกูรเอาไปจ่ายเงิน เมทินีรีบหยิบเงินแต่อังกูรไม่ยอมชิงจ่ายตังค์
ในห้องเรียนเป็นช่วงเวลาท้ายคาบ “ส่งรายงานกันทุกกลุ่มใช่มั้ยครับ อ้อ...ยังไม่ครบสิเหลือคุณอีกเล่มนึง ไมตรี”
อาจารย์มองมาทางไมตรีที่นั่งหลังห้องแล้วทวง “เดี๋ยวผมจะรีบทำส่งครับอาจารย์”
“เดี๋ยวไม่ได้สิ เพื่อนๆเขาส่งกันหมดแล้ว คุณจะมาเดี๋ยวทำได้ยังไง คุณตามผมไปที่ห้องพักอาจารย์นะ เอารายงาน
พวกนี้ไปให้ด้วย” อาจารย์บอกแล้วเดินออกไป
ไมตรีเดินออกไปหน้าชั้นหยิบรายงานที่วางบนโต๊ะอาจารย์ก่อนจะเดินตามไป วารินมองตามด้วยความเป็นห่วง
ไมตรีนั่งหน้าจ๋อยๆ อยู่ที่โต๊ะอาจารย์
“ยังไงคุณไมตรี ตกลงจะเอาไหมคะแนน”
“ผมขอโทษครับอาจารย์”