บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 12 หน้า 3
ตอนเช้า โถงบ้านที่เชียงราย เขตต์หิ้วถุงใส่อาหารสดและผักผลไม้มากมายเข้ามา ละล่ำละลักถามแหลมทอง
“คุณแพรตื่นรึยัง ?”
แหลมทองชำเลืองมองขึ้นไปบนห้อง กลัวเขตต์จะขึ้นไปปลุก “เช้า ๆ แบบนี้กำลังหลับสบายครับ
“ก็ดี ฉันจะได้มีเวลาทำอาหารเช้าให้แพร”
“ผมช่วยนะครับ” แหลมทองเข้าไปรับข้าวของจากเขตต์ แต่เขตต์กลับรีบร้อนถือถุงทั้งหมดเข้าครัวไปทันที
แหลมทองยืนเก้อ รีบตามไป
ในครัวบ้านเชียงราย เขตต์เปิดฝาหม้อข้าวต้ม ควันจากข้าวต้มที่กำลังเดือดลอยมาแตะจมูกทุกคน หอมฉุยไปทั่วบริเวณ คำแดงถือถ้วยใส่กระเทียมสับจะเอาไปเจียวน้ำมัน เขตต์รีบมาคว้าถ้วยกระเทียมไป
“เดี๋ยวผมเจียวกระเทียมเองครับ”
“งั้นป้าช่วยหั่นต้นหอมผักชีนะคะ”
“ผมทำเองดีกว่า” เขตต์หันไปยกตะกร้าใส่ต้นหอมผักชีที่ล้างเสร็จแล้วไปอีก หยิบมีดมาหั่นต้นหอมผักชีบนเขียง ไม่ยอมให้ใครช่วย แหลมทองสังเกตเห็นอากัปกิริยาของเขตต์ แอบกระซิบคุยกับป้าคำแดง
“คุณเขตต์ท่าทางแปลก ๆ”
คำแดงพูดเบา “คงกลัวคุณแพรโกรธเรื่องเมื่อวาน ถึงได้รีบมาทำอาหารเช้าเอาใจคุณแพรนี่ไง”
เขตต์ได้ยินเสียงคุยเบา ๆ ของทั้งสอง นึกสะท้อนใจถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อคืน
นาตยาลูบไล้สัมผัสหน้าอกเปลือยเปล่าของเขตต์ น้ำเสียงอ่อนหวานเย้ายวน
“นาตสัญญาว่าจะไม่วุ่นวายกับคุณแพรนวล ขอแค่คุณเขตต์ไม่ทอดทิ้งนาต เราสองคนก็จะมีแต่ความสุข”
เขตต์สีหน้าเครียดมากเพราะกลัวแพรนวลจะรู้เรื่อง จึงใจลอยขณะหั่นผักชี ทำให้มีดเฉี่ยวนิ้วไปหวุดหวิด จนสะดุ้งตกใจ คำแดงเห็นเขตต์สะดุ้งรีบปรี่เข้าไปหาอย่างตกใจไปด้วย
“มีดบาดเหรอคะ” คำแดง ตกอกอกใจ “แหลมรีบไปเอายาใส่แผลกับสำลีมาเร็ว”
“ผมไม่เป็นอะไรครับป้า แค่เฉี่ยว ๆ”
เขตต์ก้มหน้าหั่นต้นหอมผักชีต่อ แหลมทองแอบมองอยู่เงียบ ๆ สงสัยท่าทางของเขตต์
ในหอคำ ทุกคนรับประทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว แพรนวลกับเจ้านางตองริ้วยืนฟังทุกคนคุยกันมุมหนึ่ง ขณะจิบไวน์เคล้าเสียงเพลง
“ผมกับทหารที่รออยู่นอกเมืองเวียงขินจะเดินทางกลับพุกามก่อนพระอาทิตย์ขึ้นพรุ่งนี้”
หลาวเปิงเปรยขึ้น “หวังว่าจะไม่เปลี่ยนใจอีก”