บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 6
ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนา บทโทรทัศน์ ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน
หัวค่ำ ห้องนอนบ้านเขตต์ เขตต์จัดเสื้อผ้าและของใช้ใส่กระเป๋าเดินทางเสร็จแล้ว จึงปิดล็อคกระเป๋า เตรียมตัวเดินทาง มือนาตยาโอบกอดเขตต์จากด้านหลัง เขตต์สะดุ้งตกใจจนต้องหันไปมอง “นาต!”
นาตยายิ้มให้เขตต์อย่างมีจริต เสียงหวาน “ขวัญอ่อน.. เดี๋ยวนาตเรียกขวัญให้นะคะ”
นาตยาหอมแก้มเขตต์ซ้ายขวาฟอดใหญ่ จนเขตต์ต้องจับตัวให้นาตยาหยุด
“เข้ามาได้ยังไง ?”
“ถามเหมือนนาตไม่รู้ว่าคุณซ่อนกุญแจบ้านไว้ตรงไหน”
“ผมต้องรีบไปสนามบิน”
“นาตอยากมาลาคุณเป็นครั้งสุดท้าย” นาตยาทำน้ำเสียงเศร้า เจียมตัว ทำให้เขตต์ลำบากใจ นาตยาแสร้งหน้ามืด เสียหลักจนเขตต์ต้องรีบประคองรับตัวเธอไว้ “เป็นอะไร”
นาตยาทำทีเป็นเวียนหัว ไม่มีแรง เขตต์มองนาตยาอย่างสองจิตสองใจ
หน้าบ้านปราณี ภาคเปิดประตูรถฝั่งตรงข้ามคนขับให้ปราณีก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ “ไม่รับเขตต์ไปด้วยกันเหรอ?”
“เขตต์จะไปเจอเราที่สนามบินเลยครับ”
ปราณีพยักหน้ารับรู้ ภาคปิดประตูให้ปราณี แล้วรีบเดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ
ห้องนอนเขตต์ เขตต์ประคองนาตยาให้ขึ้นมานั่งพักบนเตียงของเขา นาตยาโอบกอดเขตต์ไว้ ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ สายตายั่วยวน “นาตอยากกอดคุณเขตต์ไว้ให้นานที่สุด” เขตต์ลำบากใจ “เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”
นาตยากอดเขตต์แน่นขึ้น มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามแขน รุกไล่ไปจนถึงใบหน้าของเขตต์ นาตยาเชิดหน้าเข้าหาเขตต์ใกล้มาก ยิ้มหวานเย้ายวน เขตต์จ้องมองใบหน้าสวยของนาตยา เริ่มเคลิ้ม “คุณจะลืมนาตมั้ยคะ”
เขตต์น้ำเสียงเหมือนคนละเมอ “ไม่ลืม”
“คุณรู้ใช่มั้ยว่านาตให้คุณได้ทั้งตัวและหัวใจ”
นาตยาเลื่อนมือมาโอบคอเขตต์ไว้ แล้วจุมพิตที่ริมฝีปากเขตต์เบา ๆ เขตต์เคลิ้มไปกับเสน่ห์อันชวนหลงใหลของนาตยาและแรงปรารถนาของอารมณ์ชั่ววูบ นาตยาเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขตต์ออกทีละเม็ด สายตยั่วยวนมีเสน่ห์ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขตต์ดังขึ้น ทำให้เขตต์รู้สึกตัวเรียกสติกลับมาได้ จึงหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงออกมาดู เห็นสายเรียกเข้าเป็นชื่อภาค นาตยาดึงโทรศัพท์ของเขตต์มาถือไว้เหมือนไม่อยากให้เขตต์รับสายตอนนี้ “อย่าดื้อสินาต”