บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 1 หน้า 3
ร้านอาหารหรู กรุงเทพฯ เขตต์ร้องเพลงต่อหน้าแพรนวล ส่งสายตาและความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจไปให้แพรนวลที่นั่งเลี้ยงฉลองอยู่กับครอบครัวของเขาและเธอ “เธอคือลมหายใจเธอคือทุกอย่าง จะรักเธอไม่มีวันจางจากใจ ก็เพราะเธอคือลมหายใจเธอคือทุกสิ่ง ให้ทิ้งอะไรก็ยอมทุกอย่างจากนี้ใจฉันจะมีแต่เธอ”
แพรนวลน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้ง มองเขตต์ด้วยความรักเต็มหัวใจ
บ้านเขตต์ กรุงเทพฯ แพรนวลร้องไห้ ทะเลาะกับเขตต์เรื่องผู้หญิงอย่างรุนแรง ในขณะที่เขตต์ดูเกรงใจแพรอยู่มาก “คุณยุ่งกับผู้หญิงอื่น โดยไม่แคร์ว่าแพรจะรู้สึกยังไง”
“ผมไม่ได้จริงจัง ไม่มีใครมาแทนที่แพรของผมได้”
“แต่แพรเจ็บ ! ถ้าเขตต์ซื่อสัตย์กับแพรไม่ได้ แพรจะเลิกกับเขตต์”
เขตต์โผเข้ากอดแพรนวลด้วยความตกใจ ทนไม่ได้
“ถ้าไม่มีแพรแล้วผมจะอยู่ยังไง... ผมสัญญาว่าจะเลิกกับผู้หญิงทุกคนให้โอกาสผมนะแพร ผมรักแพรมากนะ”
เขตต์กอดแพรนวลแน่นราวกับกลัวจะสูญเสียเธอไป แพรนวลรักเขตต์มาก เริ่มใจอ่อน
ทางเดินในโรงแรมที่กรุงเทพฯ การ์ดเล็ก ๆ ในมือแพรนวลเขียนว่า “Happy Anniversary 2 ปีที่มีรักและมีเรา... แพรนวล” แพรนวลเอาการ์ดสอดไว้กับริบบิ้นกล่องของขวัญ ยิ้มๆ เดินไป ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เขตต์ที่ห้องทำงาน
ห้องทำงานเขตต์ในโรงแรม มือซ้ายแพรนวลเปิดประตูเข้าไปเงียบ ๆ ช้า ๆ แพรนวลเห็นเขตต์กับนาตยากำลังกอดรัดปลุกปล้ำกันอยู่บนโต๊ะทำงาน แพรนวลอึ้ง ตะลึง เสียงเพลงยังคลอ “เธอคือลมหายใจเธอคือทุกอย่าง”
แพรนวลถอยออกมาเงียบ ๆ ด้วยความสับสน น้ำตาไหล เสียใจมาก “จะรักเธอไม่มีวันจางจากใจ”
แพรนวลทิ้งกล่องของขวัญ แล้ววิ่งหนีไปทั้งน้ำตา “ก็เพราะเธอคือลมหายใจเธอคือทุกสิ่ง”
ปัจจุบัน แพรนวลขับรถพุ่งมาด้วยความเร็ว น้ำตาไหลพรากด้วยความผิดหวังและเสียใจ เสียงเพลงยังคลอ
“ให้ทิ้งอะไรก็ยอมทุกอย่างจากนี้ใจฉันจะมีแต่เธอ”
จู่ ๆ แพรนวลก็เบรกรถกะทันหัน เอี๊ยด....สุดจะกลั้นความรู้สึกที่ถาโถมอยู่ภายในจิตใจ แพรนวลบีบพวงมาลัย ร้องไห้สะอึกสะอื้น ถอดแว่นออกมาเห็นน้ำตาที่ไหลอาบอยู่เต็มหน้า แพรนวลถอดแหวนออกจากนิ้วซ้าย มองแหวนแต่งงานด้วยแววตาแสนเศร้า ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างกดดันภายในจิตใจ แพรนวลซบหน้าลงตรงพวงมาลัยปล่อยโฮ ร่ำร้องด้วยหัวใจชอกช้ำและปวดร้าวอย่างที่สุด
บ้านนายต่วนที่เชียงราย แพรนวลขับรถเข้ามาบริเวณบ้านช้า ๆ หยุดรถมองบรรยากาศของบ้านเชียงราย