บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
อูซอใช้สุดยอดเจิงมวยปะเด็ง พุ่งเข้าใส่หลาวเปิงอย่างหนักหน่วง ทรงพลัง หลาวเปิงหมุนตัวหลบได้อย่างสวยงาม ก่อนจะปล่อยเจิงมวยล้านนาตอบกลับอูซอ จนอูซอซวนเซไปเล็กน้อย แพรนวลเฝ้ามองการต่อสู้ของหลาวเปิงกับอูซอด้วยความเป็นห่วง ภาวนาให้หลาวเปิงปลอดภัย
ริมหนองตุง อีกมุม อองเฮียนปราดเข้ามาดักเจ้านางเรืองระยับกับทองเพ็ง ยิงปืนดักหน้าเปรี้ยง !
“ว้าย” เจ้านางเรืองระยับกับทองเพ็งชะงัก เมื่ออองเฮียนก้าวมาขวาง แววตาดุ
ริมหนองตุง อูซอดึงมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ในเสื้อ เขวี้ยงเข้าใส่หลาวเปิง แพรนวลใจหายวาบ “หลาวเปิง”
หลาวเปิงหงายท้องหลบมีดได้อย่างหวุดหวิด แล้วยันตัวกลับมา วาดแขนที่ถือปืนเหยียดตรงไปจ่อตัวอูซออย่างรวดเร็ว หลาวเปิงยิ้มกริ่มอย่างเหนือกว่า ขณะที่เม็ดฝนเริ่มซาลง แม้ท้องฟ้าจะถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกมืดครึ้ม เปียกปอนกันทุกคน ทหารอูซอรีบเอาปืนจ่อตัวแพรนวลไว้เมื่อเห็นอูซอพลาดท่าเสียที ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้กัน พันตรีประกิตกับครูบุญสิงห์พากองกำลังทหารไทยและทหารเวียงขินที่มีมากกว่าโอบล้อมกองกำลังทหารของอูซอ “ยอมแพ้เถอะอูซอ”
อูซอยิ้มเยาะ “ผู้พันจะทำอะไรได้ ?”
“เผาคลังแสงค่ายทหารไทย ฉุดผู้หญิงและทำร้ายชาวเวียงขินที่อยู่ในการดูแลของทหารไทย ความผิดพวกนี้... กองกำลังของพ่อก็ช่วยไม่ได้ !!” พันตรีประกิตประกาศกร้าว เอาจริงกับอูซอ อองเฮียนใช้ปืนจี้บังคับเจ้านางเรืองระยับกับทองเพ็งเข้ามา หลาวเปิง พันตรีประกิต ครูบุญสิงห์มองกันเลิกลั่ก เมื่ออูซอมีตัวประกันในมือเพิ่มขึ้น อูซอยิ้มร้าย เมื่อกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบอีกครั้ง
“เจ้านางเรืองระยับกับบ่าวกำลังหลบหนี ผมก็เลยพาตัวมา”
เจ้านางเรืองระยับต่อว่าอองเฮียน “ขี้ข้าอย่างแกไม่มีสิทธิ์มาจับฉัน”
“เจ้านางบอกผมว่าเจ้านางตองริ้วจะใส่ชุดสีแดงเดินขบวนแห่ แล้วทำไมกลายเป็นแม่หญิงแพรนวล ?”
เสียงเย็นแฝงความดุกร้าวของอูซอ ทำให้ทองเพ็งกลัวอูซอเข้าใจเจ้านางเรืองระยับผิด พลั้งปากบอก
“เจ้านางกำลังจะไปบอกท่านอูซอแล้วค่ะ”
“หุบปาก” เพี้ยะ !! เจ้านางเรืองระยับเงื้อฝ่ามืดตบปากทองเพ็งสุดแรง เพื่อให้หยุดพูด หลาวเปิงจ้องเขม็งไปที่เจ้านางเรืองระยับด้วยนัยน์ตาวาวโรจน์ โกรธมาก “เจ้านางร่วมมือกับอูซอ”