บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
คนขับเรือติดเครื่องยนต์ ปอสากับบัวเขมลงเรือไปก่อน ส่วนชานแปงหันมาจับมือเจ้านางตองริ้ว ทันใดนั้น เสียงปืนดังเปรี้ยง ๆ ๆ ยิงจากด้านหลังมาลงในน้ำ ดักหน้าเจ้านางตองริ้ว จนผิวน้ำใกล้เรือกระจัดกระจาย
“ว้าย!”
“ทุกคนหมอบลง” ซานแปงตกใจ รีบคว้าตัวเจ้านางตองริ้วมากอดก้มหลบลงข้างเรือ ปอสา บัวเขม คนขับเรือ หวีดร้องหมอบหลบในเรือ ทหารไทยกับทหารเวียงขินกระโดดหาที่หลบแต่ไม่ทัน ถูกยิงตายทุกคน อูซอ อองเฮียน ทหารอูซอพาตัวแพรนวลกับเจ้านางเรืองระยับปรากฏตัวขึ้น “เจ้านางหนีผมได้ แต่ไม่มีวันหนีพ้น”
“อูซอ”
เนินสูง มุมซ่อนตัว หลาวเปิง พันตรีประกิต ครูบุญสิงห์ ทหารไทย ทหารเวียงขิน ซุ่มดูอูซอและทหารอูซอจำนวนมากควบคุมตัวแพรนวลกับเจ้านางเรืองระยับไว้เป็นตัวประกันเพื่อต่อรองกับเจ้านางตองริ้ว
พันตรีประกิตแค้นใจ “พวกมันฆ่าทหารไทยกับทหารเวียงขิน”
ครูบุญสิงห์กังวล “กำลังทหารอูซอมีจำนวนมาก เราจะช่วยตัวประกันได้ยังไง”
“สู้กับโจรก็ต้องใช้วิธีแบบโจร” หลาวเปิงเหลือบไปมองท่อนซุงจำนวนมากถูกตัดกองไว้รอการขนย้ายไม่ไกลจากจุดที่พวกเขาซุ่มอยู่ สีหน้าหลาวเปิงมีแผน
ท่าก้อ ริมแม่น้ำสาละวิน อูซอยิ้มร่าก้าวเข้ามาหาเจ้านางตองริ้ว อองเฮียนและทหารอูซอพาตัวเจ้านางเรืองระยับกับแพรนวลมาด้วย ซานแปงดันตัวเจ้านางตองริ้วให้ยืนหลบด้านหลังเขา เตรียมพร้อมปกป้องเจ้านางตองริ้ว ปอสากับบัวเขมกอดกันตัวสั่นอยู่ในเรือ เมื่อทหารไทยกับทหารเวียงขินที่คอยอารักขาเสียชีวิตแล้ว
“ถ้าเจ้านางตองริ้วก้าวลงเรือ ผมจะยิงเจ้านางเรืองระยับกับแม่หญิงแพรนวลทันที”
“คุณซานแปงรีบพาเจ้านางตองริ้วหนีไป ไม่ต้องห่วงพวกเรา”
อองเฮียนหันขวับ จ้องแพรนวลด้วยสายตาดุ ทำให้แพรนวลชะงักด้วยความกลัว จำต้องหยุดพูด
“นักรบไม่ทำร้ายผู้หญิง”
“ทุกคนจะปลอดภัย ถ้าเจ้านางตองริ้วกลับเมืองปะเด็งกับผม”
“มันปดเจ้านาง โจรชั่วอย่างอูซอไม่เคยรักษาคำพูด” ซานแปงถูกอูซอต่อยเปรี้ยงสุดแรงจนเซเสียหลัก ก่อนที่อูซอจะตามไปกระชากตัวขึ้นมาเตะต่อยอย่างหนำใจจนซานแปงล้มทั้งยืน ปอสาตกใจมาก “ซานแปง”
ปอสากับบัวเขมจะขึ้นจากเรือมาช่วยซานแปง แต่ถูกทหารอูซอจ่อปืนขู่ไว้ จึงขึ้นมาไม่ได้ แพรนวลเห็นเจ้านาง