บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 11 หน้า 2
บ้านปราณี ปราณีคุยโทรศัพท์กับแพรนวลด้วยความสดชื่นสบายใจ “แม่ดีใจที่แพรยอมให้โอกาสเขตต์อีกครั้ง”
แพรนวลยืนยันกับปราณีผ่านโทรศัพท์บ้าน น้ำเสียงจริงจัง “แพรแค่มีน้ำใจไปส่งเขตต์ซื้อของเท่านั้นค่ะ”
“เปิดใจให้เขตต์แก้ไขความผิดพลาดบ้างเถอะลูก”
แพรนวลฉุนเฉียว “ทุกคนสงสารเขตต์จนลืมไปแล้วว่าเขาเคยทำให้แพรเจ็บแค่ไหน”
ปราณีพยายามเกลี้ยกล่อมแพรนวลอย่างใจเย็น
“อภัยได้เร็วใจเราก็เป็นสุข ถ้าแพรประคองชีวิตคู่ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ก็ไม่ต้องเป็นม่ายแบบแม่”
ท่าทีของแพรนวลอ่อนลง นิ่งฟังคำสั่งสอนของปราณีโดยไม่โต้เถียง
“จำไว้เสมอว่าแพรแต่งงานแล้ว... อย่าหวั่นไหวกับคำหวานของใคร อย่านอกใจเหมือนที่เขตต์เคยทำ เพราะผู้หญิงเสียหายมากกว่าผู้ชาย” แพรนวลจับนาฬิกาที่ห้อยสร้อยคอไว้แน่น ชั่ววินาทีที่คิดถึงหลาวเปิงทำให้ความรู้สึกผิดบาปเกิดขึ้นในใจของแพรนวลอย่างแปลกประหลาด แพรนวลสับสน ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
ล็อบบี้ในโรงแรมหรูของเชียงราย เขตต์เดินเร็ว ๆ เข้ามาหาสุนัยที่กระวนกระวายรออยู่บริเวณล็อบบี้ของโรงแรม
“งานด่วนเหรอสุนัย ?”
“ผมรู้ว่าพี่เขตต์อยู่กับคุณแพรเลยไม่กล้าพูดอะไรมาก”
“หมายความว่าไง ?” นาตยาเข้ามาโผเข้ากอดเขตต์ด้วยความดีใจ “เซอร์ไพรส์”
เขตต์ตกใจ “นาตยา !!”
สุนัยยิ้มแหย แล้วเลี่ยงออกไป ปล่อยให้เขตต์จัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง ใบหน้าเขตต์เต็มไปด้วยความหนักใจ
ล็อบบี้อีกมุม เขตต์นั่งมองนาตยา โกรธแต่พยายามข่มอารมณ์ให้เย็นไว้เพื่อพูดกับนาตยาให้รู้เรื่อง
“ตามผมมาทำไม”
“นาตลางานมาพักผ่อนค่ะ ช่วงนี้อากาศที่เชียงรายกำลังเย็นสบาย”
นาตยาเห็นแววตาขึงขึงเอาเรื่องของเขตต์ จึงขยับเข้าไปคลอเคลียออดอ้อนเขา
“คิดถึงคุณเขตต์จนหักห้ามใจไม่ไหวนี่คะ”
เขตต์ขยับออกเล็กน้อย “คุณก็รู้ว่าผมมาที่นี่เพื่อปรับความเข้าใจกับภรรยา”
“นาตเอาใจช่วยคุณเขตต์ทุกวัน เพราะอยากให้คุณเขตต์กับคุณแพรนวลกลับมารักกัน”
เขตต์ยืนยัน “ผมรักแพรเหมือนเดิมอยู่แล้ว”