บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 17
ทางเดินหน้าห้องพักชั้นที่พสุพักไม่มีคนเฝ้าอยู่ อาร์มโผล่มาจากบันไดหนีไฟมองซ้ายมองขวาว่าเส้นทางปลอดโปร่งก็เดินมาตามทาง อาร์มเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของพสุ แล้วอ่านป้าย “พสุ ภูมิรักษา” อาร์มยิ้มร้ายมองซ้ายมองขวาว่าปลอดคนแน่ๆ
อาร์มค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างเบาๆ อาร์มมองซ้ายมองขวาว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหลังแล้วหยิบกล่องใบเล็กๆที่กระเป๋าหลังออกมา เปิดกล่องแล้วหยิบเข็มฉีดยาออกมาเดินตรงไปที่เตียงคนไข้ เดินเข้าไปใกล้ตั้งใจจะฉีดยาพิษลงในถุงน้ำเกลือ
“เพิ่งรู้นะ ว่าจบหมอซะด้วย” ภูริชพลิกตัวกลับมายิ้มกวนให้อาร์ม
อาร์มตาโตตกใจที่โดนซ้อนแผนเปลี่ยนใจเอาเข็มจะมาปักภูริช ภูริชกระเด้งตัวลุกจากเตียง อาร์มตามไปซ้ำ ทั้งคู่สู้กันจนอาร์มเห็นว่าสู้ไม่ได้เลยกระชากม่านบังตาคลุมตัวภูริชแล้วรีบหนีออกจากห้องไป ภูริชเสียจังหวะเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตามออกไปติดๆ
อาร์มวิ่งหนีมาตามทางโดยมีภูริชไล่กวดมาค่อนข้างห่างอยู่ รถของเรนเข้าจอดเบรกเสียงดัง เรนมองเห็นอาร์มวิ่งหนีภูริชมาก็พอจะเดาได้ว่าอาร์มน่าจะทำพลาด
อาร์มรีบขึ้นรถ เรนขับรถออกตัวหนีไปอย่างรวดเร็ว ภูริชวิ่งมาถึงจุดที่รถจอดแบบเหนื่อยหอบ แล้วก็มองตามรถเรนที่ขับหนีไปอย่างลอยนวล ภูริชยิ่งเจ็บใจที่เรนร่วมมือกับอาร์มจะฆ่าพสุ
ภูริชเคาะประตูห้องพักผู้ป่วยห้องใหม่ “ผมเอง”
ภาคินเปิดประตูห้องให้ภูริชเข้ามา พสุนอนอยู่บนเตียงโดยมีทิชายืนอยู่ข้างๆ
ภาคินเอ่ยปากถามภูริช “จับคนร้ายได้มั้ย”
ภูริชส่ายหน้าเป็นการบอกว่าจับไม่ได้
“ขอบใจนะ”
ภูริชทำเป็นไม่ได้ยินที่พสุพูดเดินไปนั่งพักเหนื่อยที่โซฟา
ทิชาถาม “แล้วภูเห็นรึเปล่าว่าเป็นใคร”
ภูริชเหลือบมองพสุแว่บนึงแต่ก็พูดตอบแบบไม่มองหน้า “ก็เจ้าเดิมนั่นแหล่ะ พี่เป็นคนลงมือ” เขาเน้นเสียง “ส่วนน้องสาวมาช่วยหนี บ้านนี้เค้าทำงานเป็นทีม แต่พูดไปคนบางคนก็ไม่เชื่อ เลยไม่อยากจะพูดอะไรมาก”