บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 17 หน้า 4
“ไม่ใช่ ชื่อผู้ชาย” แสงสุดาพยายามนึก “นึกออกแล้ว เดวิด”
ภูริชกับภาคินหน้าเครียดกว่าเดิมพอรู้ว่าเป็นเดวิด
ทางด้านทิชาวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาสมทบ “ทิขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้ว พี่ดินออกจากโรงพยาบาลไปคนเดียว”
ภูริชกับภาคินต่างพากันมองหน้ากันว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ ด้านแสงสุดายังงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนทิชาสงสัยว่าทำไมภูริชกับภาคินถึงต้องทำหน้าเครียดขนาดนี้
เรนขับมาตามทางอย่างเหม่อๆ โทรศัพท์มือถือดังขัดขึ้น เรนดูเบอร์โชว์แปลกใจเห็นเป็นภูริชก่อนกดรับสาย
“พี่ดินอยู่กับคุณรึเปล่า”
“แล้วพี่คุณจะมาอยู่กับฉันทำไม”
“พี่ดินรับสายจากพ่อคุณก็หายไปจากโรงพยาบาลเลยน่ะสิ คุณรู้เรื่องอะไรด้วยรึเปล่า”
เรนตัดสายทิ้งอย่างไม่สบายใจพอรู้เรื่องว่าพสุหายตัวไป รีบซิ่งกลับบ้านทันที
ทางด้านลูกน้องเดวิดยืนกันเป็นแผงมองมาทางพสุที่ยืนเผชิญหน้ากับลูกน้องของเดวิดอย่างไม่กลัวตาย
อึดใจลูกน้องของเดวิดที่ยืนกันเป็นแถวก็หลบกันไปด้านข้าง แหวกทางให้ตุลย์เดินเข้มมาหาพสุ พสุและตุลย์จ้องหน้ากันเขม็ง
“เชิญ”
ตุลย์เดินมาส่งพสุถึงห้องลับ แล้วโค้งให้เดวิดก่อนจะเดินออกไป เดวิดหันหลังกลับมายิ้มให้พสุอย่างเยือกเย็น
พสุจ้องหน้าเดวิดด้วยสายตาจริงจัง “เชิญมาถึงที่นี่ คงมีเรื่องสำคัญมาก”
“ฉันจะไม่อ้อมค้อมให้แกเสียเวลาก็แล้วกัน ไหนๆ แกก็อุตส่าห์หอบสังขารมาถึงนี่แล้ว” พสุจ้องหน้าเดวิดอยากรู้ว่าเดวิดต้องการอะไรจากตน เดวิดเสียงแข็ง “ลาออกซะ ถ้าไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานของแกเดือดร้อน” พสุขมวดคิ้วตั้งใจฟัง “ตอนนี้บทพ่อพระของฉันกำลังประสบความสำเร็จ ฉันจะเล่นงานแกให้ถึงที่สุด ถ้าแกไม่อยากให้มีใครตายอีก ก็ทำตามที่ฉันบอก”
“แกลงลงทุนฆ่าคนตั้งเยอะเพื่อบีบให้ฉันลาออกแค่นี้น่ะเหรอ”
“เพื่อให้ได้สิ่งที่ฉันต้องการ ให้ฆ่าคนมากกว่านี้ฉันก็ทำได้”
พสุคิ้วขมวดเจ็บใจเดวิดเป็นอย่างมากกับคำพูดของเดวิดที่ไม่เห็นค่าชีวิตของชาวบ้านที่ต้องตาย
เรนพรวดเข้าโถงมาอย่างรีบร้อนแล้ววิ่งตรงมาหาตุลย์ ที่เดินมาพอดี
เรนวิ่งมาถึงตุลย์ก็กระชากคอเสื้ออย่างแรง “Dadกับพสุอยู่ที่ไหน”