บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 17 หน้า 2
พสุได้ฟังถึงกับสะอึกไปกับคำพูดของภูริช ทิชากับภาคินต่างพากันสบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจกับบรรยากาศอึมครึมตอนนี้
ทิชารีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ดีนะที่เราย้ายห้องให้พี่ดินทัน แล้วภูรู้ได้ยังไงว่าอาร์มจะมาลอบทำร้ายพี่ดิน”
“มีคนส่งข้อความมาบอก”
“อีกแล้วเหรอ”
“ใครส่ง” พสุสงสัย
ภูริชยักไหล่ทำนองว่าไม่รู้ พสุงงกับคำพูดของภูริช ส่วนทิชา และภาคิน ต่างสงสัยว่าใครคือคนที่ส่งข้อความมาเตือน
เดวิดยืนรอฟังข่าวจากอาร์มในห้องทำงาน ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดมาอย่างเร็ว อาร์มเดินหัวเสียนำเข้ามาในห้องตามด้วยเรน อาร์มเบือนหน้าหนีเพราะทะเลาะกับเรนมาในรถตลอดทางจนไม่อยากตอบคำถามเรน
“ไหน Dad สัญญากับเรนแล้วไงคะว่าจะไว้ชีวิตพสุ” เรนโกรธจนพูดไม่ออก “ถ้าวันนี้เรนตามไปช่วยพี่อาร์มไม่ทัน พี่อาร์มโดนจับขึ้นมา จะทำยังไง”
“แน่ใจเหรอว่าแกตามไปช่วยฉัน ไม่ใช่ตั้งใจไปช่วยไอ้พสุ” อาร์มพูดเหน็บเรน ทำเอาเรนอึ้งไปกับคำพูดของอาร์ม ผู้เป็นพี่จ้องหน้าเรนอย่างสงสัย “บางทีที่พวกมันไหวตัวทัน อาจจะเป็นฝีมือแกก็ได้”
เรนสะอึกไปไม่ตอบคำถามอาร์ม พูดต่อย่างน้อยใจ“ต่อให้เรนทำหรือไม่ทำ ก็คงไม่มีใครเชื่ออยู่ดี เรนบอกDad ไว้เลยนะคะ ถ้าไม่อยากให้เอวารู้เรื่องที่เราทำทั้งหมด รักษาสัญญาด้วย”
เดวิดตาเบิกโพลง โกรธที่เรนกล้าขู่ตน “นี่แกกล้าขู่ฉันเหรอะ”
เรนข่มอารมณ์ “เรนไม่ได้ขู่แต่พูดจริง” เรนพูดจบก็สะบัดหน้าเดินออกจากห้องไปอย่างไม่สนใจ
เดวิดกับอาร์มมองตามอย่างไม่พอใจกับท่าทางกระด้างกระเดื่องของเรน
เรนเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนแล้วปิดประตูดังปังอย่างแรง กดล็อคแล้วเดินตรงมาที่เตียงเพื่อสะกดอารมณ์ เรนหันไปมองที่โต๊ะข้างเตียงที่มีรูปครอบครัวตั้งอยู่พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบรูปขึ้นมาดูด้วยแววตาปวดร้าว เรนพูดกับเดวิดในภาพด้วยความเศร้า “เพราะเรนไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของDadใช่มั้ย Dad ถึงไม่เคยสนใจความรู้สึกของเรนเลย”
ภาพครอบครัวที่เรนยืนอยู่ริมสุดเหมือนเป็นส่วนเกิน เรนน้ำตาเอ่อท่วมตาขึ้นมารีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาออก ลุกเดินไปไม่อยากคิดต่อให้จิตตก
หน้ากรมอุทยานตอนเช้า เสียงทิชาโวยวายดังลั่น “มันเกินไปแล้ว ทิจะฟ้องรายตัวเลย”
ภูริช เดินมาที่โต๊ะทำงานทิชา “มีอะไรเหรอ”
“ก็พวกกระทู้ในอินเตอร์เน็ทน่ะสิ ด่าหน่วยเราซะสาดเสียเทเสีย ทำอย่างกับออกพื้นที่ด้วยอย่างงั้นแหละ”
ภูริชฟังที่ทิชาเล่าก็ทำหน้าไม่สบายใจ