บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 2
มงคลจ้องหน้าเสี่ยซ้ง เสี่ยซ้งเห็นท่าไม่ดีทำเป็นหัวเราะ “คุณเธียรชัย...ของอย่างนี้มันก็ต้องมีทักท้วงกันบ้างจะทำงานใหญ่...เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะต้องคิดมาก ยังไงๆ เราก็พวกเดียวกัน”
“ก็เพราะผมคิดว่าเสี่ยเป็นพวกเดียวกับผม...ถึงไม่อยากถือสา” เธียรชัยสีหน้าเรียบเฉยแบบไม่พูดเล่นด้วยแล้ว “บางทีเสี่ยคงลืมให้เกียรติผม...อย่าลืมว่า ผมเป็นนายใหญ่ที่นี่ ถึงเสี่ยจะคิดบุญคุณว่าเป็นคนชักนำผมมาก็ตาม”
“ขอบใจนะที่ไม่ลืม...ผมมันคนบ้าๆ บอๆ คุณก็รู้...เอาเป็นว่าถ้านายถามมา...จะให้ผมตอบว่ายังไง”
“ก็บอกว่างานครั่งนี้ไม่มีพลาด...” เธียรชัยเอ่ยจบก็เดินหนีไป
เสี่ยซ้งแอบทำหน้าไม่พอใจ...
ภายในห้องทำงานของนาวิน ชายหนุ่มนั่งมองชิปที่อยู่ในมือ โดยมีวันชนะนั่งอยู่ในห้องด้วย นาวินกำลังคุยโทรศัพท์กับวันชนะ“ไม่มีทางเปิดไอ้ชิปนี่ดูได้เลยเหรอ” วันชนะเอ่ยถามขึ้น“อย่างที่เจ้าหน้าที่เค้าบอก...มันต้องเปิดกับเครื่องที่มีรหัสของมัน”“แกคิดว่าโกดังที่เชียงรายจะใช่พวกมันหรือเปล่า”“มีทางเดียวที่จะรู้...ฉันจะไปกับแกด้วย”“ให้ฉันไปตรวจก่อนดีกว่า”“พวกมันจะไหวตัวก่อนน่ะสิ...ฉันจะหาทางเข้าไปที่คอมพิวเตอร์ของพวกมันให้ได้จะได้รู้ว่าข้อมูลในชิปตัวนี้คืออะไร..”“แกยังไม่ควรจะทำอย่างนั้น” วันชนะเตือนเพื่อน“ถ้าเรารู้ข้อมูลในชิปนี่ได้...เราก็จะรู้ข้อมูลสำคัญของพวกมัน” นาวินสีหน้าจริงจังมุ่งมั่น...“ก็อาจจะใช่ แต่ชั้นไม่คิดว่าเครื่องอ่านรหัสจะอยู่ที่นั่น คนงานเยอะเกินไปมันควรจะอยู่กับพวกตัวใหญ่ๆในที่ลับๆมากกว่า”“เออ ไอ้มงคลมันเคยหนีหายไปแถวหาด ใกล้ๆกับรีสอร์ทนึง แต่แปลกว่ะ ไอ้รีสอร์ทนี้มันขึ้นป้ายเต็มตลอดเวลา ใครไปพักก็ถูกปฏิเสธตลอด แต่ไม่เห็นมีแขกเดินไปเดินมาเลย ดูลึกลับชอบกลหรือว่าจะเป็นบ้านตัวใหญ่ๆที่แกว่า”“ไม่รู้ว่ะ แต่เดี๋ยวก็รู้”“ยังไงวะ อย่าบอกนะว่าแกจะ....(เข้าไป)”“แกไม่ต้องห่วงชั้นหรอก ไปปฏิบัติภารกิจโกดังที่เชียงรายของแกให้สำเร็จให้ได้นะ ทางนี้ชั้นจัดการเอง”
วันชนะ กับ ตำรวจลูกน้อง แต่งตัวเป็นชาวบ้าน มอมแมมเหมือนกรรมกร นั่งกินเหล้าขาวกันที่ร้านยาดอง ท่าทางเมาแอ๋ กลมกลืนกับชาวบ้าน สายตาก็แอบเหล่สอดส่องคนที่ผ่านไปผ่านมา ที่มุมหนึ่ง บอย เดินเข้ามาซุบซิบกับชาวบ้านกลุ่มหนึ่ง แล้วพากันเดินไป วันชนะสบตากับลูกน้องแล้วทำเป็นเมาเสียงดัง“กินเหล้าแล้วทำไมมันต้องปวดเยี่ยวด้วยวะ รำคาญชิบหาย ไป เว้ย ใครจะไปยิงกระต่ายกับกูมั่ง”วันชนะลุกเดินโซเซ ลูกน้องลุกตามกอดคอกันเดินป้อแป้ตามบอยไป