บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 3
ที่โรงพยาบาล บุศยาเดินคุยกับพิธานมาตามทางเดินโรงพยาบาลด้วยท่าทางสบายใจ
“เธอไม่ต้องไปเก็บตัวอีกแล้วใช่ไหม”
“ไม่ต้องแล้วมั้ง...ป่านนี้ตำรวจคงจัดการได้แล้วละ”
“น่ากลัวนะ ... ทำไมคนพวกนั้นถึงได้ทำเลวได้ขนาดนั้น”
“...แล้วตอนที่ผมไม่อยู่บุศเป็นยังไงบ้าง” พิธานยิ้มๆ
“บุศก็มาทำงานปกตินี่คะ...”
“ผมเป็นห่วงบุศนะ”
บุศยายิ้มเขิน“ไม่ต้องห่วงหรอก...บุศไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยนี่...” หญิงสาวหน้าเศร้า “สงสารพี่เกตุ...ไม่น่าเลย”
“พี่เกตุไม่ยอมหยุดงานตามที่ตำรวจบอก”
“ทำไมมันต้องฆ่าพี่เกตุด้วยนะ พี่เกตุไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกมันซะหน่อย...”
“ผมก็อยากรู้เหมือนกัน...พวกมันต้องการอะไรกันแน่” พิธานสีหน้าครุ่นคิดจริงจัง
บุศยากับพิธานเดินมาตามทางเดินจนมาถึงตึกที่เป็นห้องพักของชิดจันทร์ บุศยาเห็นช่อฟ้าเดินออกมาจากห้องชิดจันทร์ก็ร้องเรียก “นั่นพี่ช่อนี่คะ...พี่ช่อคะ...พี่ช่อ...”
ช่อฟ้าหันมาเห็นบุศยากับพิธานก็ยิ้มให้“บุศ...พิธานกลับมาทำงานแล้วเหรอ”
“เพิ่งมาวันนี้ครับ...”
“แล้วจะไปไหนกันล่ะ”
“ไปทานข้าวค่ะ พี่ช่อไปด้วยกันนะคะ” บุศยาชวน
“อย่าเลยจ้ะ...ไม่ได้เจอกันหลายวันก็ไปคุยกันเถอะ”
“นี่คุยกันยังไม่ได้หยุดเลยครับ...” พิธานเอ่ยยิ้มๆ บุศยาค้อนพิธาน ช่อฟ้าเห็นก็หัวเราะ “ไปกับเราเถอะครับ ... ผมจะได้มีคนช่วยตอบคำถาม” พิธานคะยั้นคะยอชวนอีกฝ่าย
“แปลว่าเบื่อใช่ไหม” บุศยาหันมาเอาเรื่องกับพิธาน
“เปล่าจ้ะ...แค่ตอบไม่ทันเลยขอให้พี่ช่อมาช่วยตอบไงจ้ะ” พิธานรีบแก้ตัว
บุศยาทำเป็นงอน ช่อฟ้าหัวเราะ มองทั้งสองคนอย่างรู้สึกมีความสุขไปด้วย
ที่ห้องอาหารโรงพยาบาล ช่อฟ้านั่งทานอาหารกลางวันอยู่กับบุศยาและพิธาน
“แหม...นึกว่าจะพาไปทานร้านหรูๆ ที่แท้ก็พามาทานห้องอาหารโรงพยาบาล” บุศยามองพิธานอย่างล้อเลียน มือก็คีบลูกชิ้นใส่ปาก
“ก็พี่ช่อไม่ยอมไป ... บุศจะให้ทำยังไงล่ะ” พิธานจนใจ