บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 4

“พี่มีผ่าตัดตอนบ่าย...ทานที่นี่ก็อร่อยเหมือนกัน” ช่อฟ้าให้เหตุผล“วันนี้ไม่เห็นหมอเจษนะครับ..”“ไม่มาจ้ะ...คงจะมีธุระ” ช่อฟ้าตอบกับพิธาน“พูดถึงหมอเจษ...บุศไม่เคยเห็นหมอมาทานอาหารที่นี่เลยนะคะ”“อาจจะมาก็ได้...บุศไม่รู้เอง” พิธานรีบแก้ตัวให้บุศยาย้อน “ไม่มีทางหรอก...หมอเจษน่ะติดหรูจะตาย...ไม่เหมือนพี่ช่อ...บะหมี่ข้างถนนก็นั่งทานได้”“แหม..ของอร่อยนะจ๊ะ” ช่อฟ้ายิ้ม“พี่ช่อคะ ... ผู้พันนาวินหายไปเลยนะคะ” บุศยาเอ่ยโพล่งขึ้นมา“ก็เค้าหายดีแล้วจะให้มาโรงพยาบาลอีกทำไมล่ะ” พิธานเอ่ยขึ้นงงๆ“ก็...แหม...ถึงหายดีแล้วก็น่าจะมาเยี่ยมกันบ้าง...จริงไหมคะ” บุศยาหันมาทางช่อฟ้า ช่อฟ้ารู้สึกเขิน แบบไม่ได้ตั้งใจ “ผู้พันเค้ามาหาพี่ช่อบ้างไหมคะ” บุศยารุกถามอีก“ก็...เคยมาจ้ะ” ช่อฟ้าตอบยิ้มอายๆบุศยาตาโต ส่วนพิธานทำหน้าคิดไม่ถึง...

ที่หน้ารีสอร์ท นาวิน บดินทร์ วิชิต นั่งในรถใกล้ๆรีสอร์ท เปิดจอดูภาพที่ถ่ายจากกล้องจิ๋วของหน่วยซีลที่ไปติดต่อพนักงานต้อนรับ

พงศ์นรินทร์ บุญธรรม กิจ ทำทีเป็นนักท่องเที่ยวมาพักที่รีสอร์ท กำลังคุยพนักงานต้อนรับ พนักงานบอกว่าเต็มแล้วพงศ์นรินทร์ ถามย้ำ ”ไม่เหลือซักห้องเลยเหรอครับ”“ต้องขอโทษจริงๆค่ะ ห้องเราเต็มตั้งแต่ต้นปีเลยค่ะ ต้องจองล่วงหน้านานหน่อยค่ะ”กิจบ่น “เสียดายจริงๆครับ พวกผมชอบที่นี่มากเลยวิวสวยมากๆ”บุญธรรมสงสัย “ห้องพักเต็มแต่ทำไมดูเงียบๆจัง”“แขกส่วนใหญ่จะมาพักผ่อนเงียบๆน่ะค่ะ“ พนักงานยิ้มหวาน หน่วยซีลจึงถอยออกมา

ที่หมู่บ้าน วันชนะกับลูกน้องเดินตามปรีชากับชาวบ้านไปห่างๆ บารมีหยุดเดินหันมามองกลุ่มของวันชนะ วันชนะจึงแกล้งทำเป็นยืนฉี่ใส่ต้นไม้แบบเมา อีกคนแกล้งทำเป็นยืนอ้วกวันชนะโวยวาย “อะไรวะ ไหนมึงบอกปวดเยี่ยว เสือกมาอ้วกซะนี่”บารมีเดินเข้ามาหาวันชนะ ทุกคนใจเต้นกลัวโดนจับได้ “พวกมึงมาทำอะไรแถวนี้”พวกของวันชนะทำเป็นเมาพูดไม่รู้เรื่อง“แถวนี้อ่ะมันแถวไหนอ่ะลวกเพี่ย”“ก็มาเยี่ยวงายยย”