บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 3

วิชิตเสริม "ผมรู้ว่าผู้พันกับเขาเป็นเพื่อนกัน แต่หลักฐานมันชัดเจนนะครับ"

พงศ์นรินทร์เล่าบ้าง "คนอื่นน่ะยิ่งกว่าเพื่อนอีกครับ แบบว่าจับได้ว่าไส้ศึกที่แท้คือเมียที่นอนกอดอยู่ทุกคืนยังมีเลยครับ"

นาวินยังเงียบอยู่ ขบคิดเรื่องนี้ บรรยากาศชวนอึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง  "เรื่องนี้ยังไม่ต้องบอกใคร เก็บให้เป็นความลับสุดยอด เข้าใจไหม" นาวินออกคำสั่ง

"ครับ” ลูกทีมรับคำแล้วนาวินก็เดินออกไป

ที่ด้านหน้าที่ทำการหน่วยซีล นาวินขับรถเลี้ยวออกมา เห็นรถจอดเสียอยู่ริมทาง สุปรียายืนร้อนใจอยู่ข้างรถ  นาวินขมวดคิ้วนึกสงสัย สุปรียากวาดสายตามาเจอนาวิน ท่าทางดีใจมาก นาวินจอดรถเทียบ ลงจากรถ

"พี่นาวิน ดีใจจังเลยค่ะ"

"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ"

"สุขับรถจะไปธุระ พอถึงตรงนี้รถก็เสียพอดีเลยค่ะ"

"เดี๋ยวผมโทรเรียกช่างให้ครับ อยู่ในกรมนี่เอง" นาวินหยิบมือถือออกมา

"ไม่ต้องหรอกค่ะ สุมีประชุมน่ะค่ะ ไม่มีเวลาแล้ว สุไม่อยากไปสายเลย พี่นาวินช่วยไปส่งสุทีได้ไหมคะ"

"ได้ครับ" นาวินเอ่ยพลางเปิดประตูรถให้

"ขอบคุณมากนะคะ สุไม่อยากพูดอย่างงี้เลย แต่นี่มันเหมือนกับฟ้าส่งพี่นาวินมาช่วยสุเลยนะคะ ยังกะพรหมลิขิตอ่ะ" สุปรียาดีใจพูดเองเขินเอง

นาวินยิ้มเล็กน้อย ไม่พูดอะไรแล้วเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ

สุปรียาฉวยโอกาสนั้นรีบส่งไลน์หาเจษฎา “พาไปเลย ครึ่งชั่วโมงถึง"

ที่คอมมูนิตี้มอลล์ สุปรียากับนาวินเดินออกมาจากที่จอดรถ

"ขอบคุณมากนะคะพี่นาวิน"

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมส่งคุณสุตรงนี้แล้วกันนะครับ"

"อย่าเพิ่งสิคะพี่นาวิน ให้สุเลี้ยงกาแฟขอบคุณพี่นาวินหน่อยนะคะ" สุปรียาเอ่ยรั้งอีกฝ่ายไว้ นาวินทำท่าจะปฏิเสธ

"นะคะ ไม่งั้นสุคงไม่สบายใจแน่ๆรบกวนพี่นาวินซะขนาดนี้ นะคะ"

"ก็อย่าคิดว่ารบกวนสิครับ ผมเต็มใจครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ" นาวินจะกลับให้ได้

สุปรียาเซ็งๆ แผนทำท่าจะเจ๊ง แต่แล้วก็ตาไว เห็นเป้าหมายอยู่อีกฝั่งหนึ่ง  "อุ๊ย..." สุปรียาทำตาโตอุทาน นาวินหันไปมองตามสุปรียาแล้วชะงัก เมื่อเห็นเจษฎาเดินมากับช่อฟ้าอีกฝั่งของลานว่าง "นั่นคุณช่อฟ้าที่เจอกันวันก่อนใช่มั้ยคะ" นาวินอึ้งไป “ใช่มั้ยคะ สุไม่ได้จำผิดใช่มั้ยคะ"

"ครับ ช่อฟ้า...กับหมอเจษ"

"เราเข้าไปหาเขากันเถอะค่ะ"