บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 4

"อย่าดีกว่าครับ"

"อ้าว ทำไมล่ะคะ"

"ผมไม่ว่างครับ"

"พี่นาวินดูเครียดๆ นะคะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"ผมเครียดเรื่องงานน่ะครับ เรื่องอื่นไม่มีผลกับผมหรอกครับ ขอโทษนะครับ ผมต้องไปแล้ว" นาวินเดินออกไป

สุปรียามองตามไป จนแน่ใจว่านาวินไปไกลแล้วก็หัวเราะกระหยิ่ม "แหม ฉันนี่เก่งจริงๆ ฮิๆ"

ที่ร้านกาแฟ เจษฎากับช่อฟ้านั่งทานกาแฟกันอยู่ สัญญาณไลน์จากมือถือของเจษฎาดังขึ้น เจษฎากดเช็คเป็นสติกเกอร์ยิ้มแย้ม เจษฎาเก็บมือถือแล้วเอ่ยคุยกับช่อฟ้า "เป็นไงครับ กาแฟร้านนี้ ดีอย่างที่ผมบอกมั้ยครับ"

"ก็...อร่อยดีค่ะ"

"เติมกาเฟอีนซะหน่อย จะได้รู้สึกสดชื่นขึ้นนะครับ"

"ช่อว่าเรากลับโรงพยาบาลกันเถอะค่ะ"

"ครับ"

ขณะเดียวกันที่ถนนโครงการ นาวินขับรถออกมาจากที่จอด กำลังจะออกถนน มองมาเห็นเจษฎากับช่อฟ้า นาวินอึ้งไป ทำใจครู่หนึ่งค่อยขับต่อไป

บริเวณทางเชื่อมอาคารจอดรถของโรงพยาบาล ช่อฟ้ากับเจษฎาเดินออกมาจากทางเชื่อม เดินกันไปคุยกัน ไปตามทาง ป้าที่ถูกพื้นแถวนั้นเงยหน้ามามองแวบหนึ่งแล้วถูพื้นต่อด้วยสีหน้านิ่งๆ ป้าถูพื้นต่อตามทางที่เจษฎากับช่อฟ้าเดินไป

ที่วอร์ดพยาบาล ป้าถูพื้นเม้าท์แตก สีหน้าใส่อารมณ์มาก โดยมีนางพยาบาล 3 คนรายล้อมฟังอยู่ "ป้าว่าคุณหมอช่อเลิกกับนายทหารแล้วแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ไปไหนมาไหนกับหมอเจษซะบ่อยขนาดนี้หรอก"

"ป้าก็เม้าท์ซะ เค้าอาจจะไปธุระอะไรก็ได้" พยาบาลคนหนึ่งขัดขึ้น

"ไม่ใช่แค่เมื่อเช้านะคะ เย็นวันก่อน สายวันนู้น บ่ายวันนั้น ...ไปกับใคร...ใคร...ก็หมอเจษน่ะซี้ แบบนี้ไม่ เรียกกิ๊กกันก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้ว จริงป่ะ"

พยาบาลทั้งสามพยักหน้าเออออ

"จริงๆ ฉันน่ะเชียร์หมอเจษมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ" พยาบาลคนแรกว่า

"ป้าบอกตรงๆนะ ป้าเชียร์ไม่ถูก จะทหารหรือจะหมอก็หล่อกันคนละแบบ แสบไปคนละทาง อึ๊ยยยย จะให้ดีต้องเหมาสอง..." ป้าถูพื้นเอ่ยอย่างเมามัน

"นี่" บุศยาเอ่ยเสียงดังขึ้น พยาบาลกับป้าหันมาเจอบุศยาเดินผ่านมา หยุดมองด้วยสายตาเอาเรื่อง ทุกคนสะดุ้งตกใจ "ถ้าอยากเม้าท์ไปเม้าท์ที่โรงอาหาร ที่นี่ที่ทำงานนะ คนป่วยหรือญาติมาเห็นเข้าเขาจะรู้สึกยังไง"