บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 2
ผู้การหัวเราะเบาๆ “ก็เพื่อนรักเค้าอีกสองคนก็หวงความเป็นโสดกันเหนียวแน่น” ทหารเอาของว่าง เข้ามาเสิร์ฟ
รองผู้การอยากรู้ “เหรอครับ...ใครกันครับพี่เพื่อนรักของผู้พันเรา”
“ผู้ฝูงคอบร้าทบ. กับผู้ฝูง F16 ทอ. ใช่ไหมล่ะ ..” ผู้การเอ่ยยิ้มๆ
“ทำไมผู้การทราบล่ะครับ...” นาวินยิ้มแปลกใจ
“ไม่อย่างนั้นผมจะเป็นหัวหน้าของคุณได้ยังไง”
“เราสามคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ...เราสามคนไม่เหมือนกันเลย...แต่มาเป็นเพื่อนกันได้”
“มัวแต่ทำงานกัน...เดี๋ยวมีลูกไม่ทันใช้นะ” รองผู้การเอ่ยเตือน
ผู้การเสริม “ผู้ชายบางคน...มอบชีวิตให้กับงาน...จนลืมไปว่ายังมีอีกส่วนของชีวิตที่ต้องมีใครซักคน”
“อาจจะยังรักชีวิตอิสระละมั้งครับ” รองผู้การออกความเห็น
“ใช่ครับ...ผมก็คิดอย่างนั้น...ยังไม่คิดอยากใช้ชีวิตกับใคร แต่ตอนนี้ความคิดก็เปลี่ยนไปครับ”
“พูดอย่างนี้เจอใครแล้วสิ...” รองผู้การหัวเราะชอบใจ
นาวินยิ้มๆ
บริเวณทางเดินตึกที่ทำการฐานทัพเรือสัตหีบ ผู้การเดินคุยกับนาวินสองคนในเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้
“อาการของวันชนะเป็นไงบ้าง”
“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ...ไม่นานก็คงฟื้นตัว ที่วันชนะโดนล่อไปหากับดักอย่างนี้ ผมว่าเป็นการแก้แค้นของพวกมัน”
“เรื่องนี้เดาไม่ยาก...บ่ายนี้ผมจะไปประชุมกับผู้กำกับกองปราบเรื่องการลักลอบซื้อขายอาวุธ ประชุมครั้งนี้ คุณยังไม่ต้องไปแต่ที่ให้รีบกลับมาเพราะคุณต้องไปประสานกับผู้การเรือจักรี”
“ผู้การเรือจักรี”
“ใช่...เรือหลวงจักรีจะออกลาดตระเวนตามภารกิจหลัก...หรืออีกนัยหนึ่งคือไปส่งพวกคุณสำรวจเส้นทางที่ เราคาดว่า เป็นเส้นทางลำเลียงอาวุธ”
“ครับผม”
“ถ้าเจอพวกมันก็จัดการได้เลย...มีกำลังสนับสนุนไปกับเรือด้วยแล้ว”
“ครับผม”
“อันที่จริงเป็นโสดมันก็ดีอย่างนี้ละนะ”
บริเวณทางขึ้นเรือหลวงจักรีนฤเบศร์ นาวินเดินมาจะขึ้นเรือ “ขออนุญาตขึ้นเรือครับ”
ทหารที่อยู่ตำแหน่งประจำบริเวณ ทางขึ้นเรือขานรับ กะลาสีประจำ ตำแหน่งเป่านกหวีด นายทหารขึ้นเรือ นาวินตะเบ๊ะทำความเคารพแล้วเดินขึ้นเรือไป