บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 3
ต้นเรือพานาวินเดินมาตามทางในเรือมาถึงที่หน้าห้องทำงานของผู้การเรือ ต้นเรือเคาะประตู ผู้การเรือเดินมาเปิดประตู
“ขออนุญาตครับ...นาวาโทนาวิน ผู้บังคับหน่วยรบพิเศษมาเรียนขอพบครับ” ต้นเรือขาน
นาวินตะเบ๊ะทำความเคารพ
“เชิญเลยผู้พัน...” ผู้การเรือยิ้มกับนาวินแล้วหันไปสั่งต้นเรือ “ช่วยบอกให้เอากาแฟมาด้วย”
“ครับ...” ต้นเรือรับคำสั่งแล้วเดินออกไป
นาวินเดินตามผู้การเรือเข้าไปในห้องทำงาน
ในห้องทำงานผู้การเรือ ผู้การเรือเดินมาที่โต๊ะแผนที่การเดินเรือ เพื่อชี้ตำแหน่งให้นาวินดู “เราคาดว่า บริเวณนี้จะมีการลำเลียงอาวุธผ่านเข้ามาตามชายแดนทางด้านนี้” ผู้การเรือมองหน้านาวิน
นาวินพยักหน้า“จุดที่จะปล่อยชุดสำรวจคือบริเวณแถวนี้ใช่ไหมครับ”
“อันที่จริงน่าจะเป็นอย่างนั้น...แต่คราวนี้ผู้ใหญ่อยากให้พวกคุณเข้ามาดูแถวๆ เกาะด้านนี้ก่อน” ผู้การเรือชี้ในบริเวณที่ไกลออกไป
นาวินมองอย่างใช้ความคิดเพราะเป็นเกาะที่อยู่ฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน สักพักมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผู้การเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน เพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่คุยกับนาวิน นาวิน เองก็เดินตามมานั่งด้วย
“เข้ามาได้” ผู้การเรืออนุญาต ทหารนำกาแฟเข้ามาเสิร์ฟแล้วเดินออกไป ผู้การเรือจึงพูดต่อ “เพราะฉะนั้นภารกิจนี้จึงเป็นภารกิจที่ลับสุดยอดบนเรือนี่ก็มีคนรู้ไม่กี่คนเท่านั้น... ก่อนถึงที่หมายจะมี เจ้าหน้าที่ของกองเรือยุทธการมาบรีฟพวกคุณ”
“จะเดินทางเมื่อไหร่ครับ”
“คืนนี้ ...ดื่มกาแฟซะก่อน ... ยังมีเวลาเตรียมตัว”
“ขอบคุณครับ” นาวินยกกาแฟขึ้นมาจิบ
เวลาต่อมา นาวินเดินมาที่ชายหาดมองไปไกลข้างหน้าคิดถึงช่อฟ้า เมื่อครั้งที่ได้พบกับช่อฟ้าครั้งแรก นาวินยืนมองทะเลสีหน้ามีความสุข
อีกด้านหนึ่ง บริเวณที่จอดรถโรงพยาบาล ช่อฟ้าเดินมาจะขึ้นรถอดมองหานาวินไม่ได้ คิดถึงนาวินขึ้นมา เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พอเอาโทรศัพท์ออกมาดูแล้วก็รับสาย “สวัสดีค่ะ”
“ช่อออกมาจากโรงพยาบาลหรือยังจ๊ะ..” เจษฎาทักทายช่อฟ้า