บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 4
เวลาเดียวกัน นาวินกำลังโทรหาช่อฟ้า แต่สายไม่ว่าง ชายหนุ่มเก็บโทรศัพท์ สีหน้าครุ่นคิด
ช่อฟ้าพูดโทรศัพท์กับเจษฎา “กำลังจะกลับค่ะ...ทำไมเหรอคะ”
“ผมกำลังจะไปดูคุณย่าหน่อย...อยากให้ช่อรีบกลับบ้านจะได้มาทานข้าวด้วยกันน่ะจ้ะ...”
ช่อฟ้ารีรอ“เอ้อ...ฉันว่าจะแวะซื้อของหน่อยค่ะ...หมอคะ...คุณย่าไม่ได้เวียนหัวแล้วละค่ะ...อย่ารบกวนหมอเลย ฉันดูแลคุณย่าเองก็ได้ค่ะ”
เจษฎาพูดด้วยน้ำเสียงรื่นเริงพยายามเป็นกันเองมาก “โธ่..ช่อ..ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ...ผมเต็มใจ...สัญญากับคุณย่าไว้แล้วว่าจะดูแลท่าน...ช่อรีบกลับเถอะ... นี่ถ้าผมไม่ติดประชุมที่อื่น ผมไปรับช่อมาด้วยกันแล้วนะ เดี๋ยวเจอกันจ้ะ ..” เขาวางโทรศัฃพท์ด้วยสีหน้ามุ่งมั่น ...
ช่อฟ้าครุ่นคิดตัดสินใจยังไม่กลับ เดินกลับไปทางตึกโรงพยาบาล
ช่อฟ้าเดินมาที่ห้องพักคนป่วยของชิดจันทร์ เปิดประตูเข้าไปดูไม่มีใคร ช่อฟ้าสีหน้าผิดหวัง นิดหน่อยออกมาจากห้องมองหาไปรอบๆ เพราะคิดว่าใจอาจจะพาชิดจันทร์ไปนั่งเล่นในสวนอยู่แถวๆ นั้น แต่ก็ไม่มี พอดีมีพยาบาลเดินผ่านมา ช่อฟ้าจึงรีบถาม “ขอโทษจ้ะ ... เห็นคนไข้ห้องนี้ไหม”
“อ๋อ...ไปทำกายภาพค่ะ...อีกสักพักคงกลับ...หมอมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ...ขอบใจมากนะ”
พยาบาลยิ้มแล้วเดินไป
จู่ๆ ช่อฟ้ารู้สึกเหงาขึ้นมา เดินกลับออกมาด้วยท่าทางเหงาๆ พอดีมาเจอบุศยากับพิธานเดินมาด้วยกัน
บุศยาเห็นช่อฟ้าก็ดีใจเอ่ยทักขึ้น “อ้าว..พี่ช่อ...บุศนึกว่ากลับบ้านไปแล้ว”
“ยังจ้ะ...นี่เราสองคนจะกลับบ้านเหรอจ๊ะ”
“บุศจะไปซื้อของให้คุณพ่อค่ะ...เลยชวนพิธานไปด้วย”
“เค้าอยากให้ผมพาไปทานเค้กครับ...นานๆ จะมีโอาสกลับบ้านช้า...เพราะอ้างได้ว่าไปซื้อของให้คุณพ่อ”
“พี่ช่อไปด้วยกันมั้ยคะ...มีร้านเบเกอรี่อร่อยมาก...จะได้ซื้อไปฝากคุณย่าด้วย” บุศยาเอ่ยชวน
ช่อฟ้าคิดนิดหนึ่งแล้วก็ยิ้มกับบุศยาและพิธาน...
ที่บ้านช่อฟ้า อุบลเดินเข้ามาในบ้านกับเจษฎา ยิ้มแย้มดีใจที่เจษฎามาหา เจษฎาก็ยิ้มแย้มทำท่าเอาใจเต็มที่
“โถ...อุตส่าห์เป็นห่วงคนแก่ ... น่ารักจริงๆ”
“ถึงคุณย่าจะมีหลานสาวเป็นหมอ...แต่เค้าก็ยุ่งบ่อยๆ ผมเลยบอกช่อว่าผมจะมาดูแลคุณย่าเองครับ” เจษฎาประจบเอาใจเต็มที่ทำเสียงอ่อนหวาน
“ย่าหายแล้ว...อุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล...งั้นทานข้าวกับย่านะ”
ทั้งสองคนเดินมา ถึงโต๊ะอาหารที่อุบลทานค้างอยู่
“คุณย่ากำลังทานข้าวเหรอครับ”