บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 20 หน้า 4

ที่ศูนย์ฝึกหน่วยซีล นาวินยืนหน้าเศร้ามองทะเลอยู่

“เฮ้ย หลบ" เสียงหนึ่งดังขึ้น นาวินหันกลับมา เห็นบางอย่างพุ่งเข้ามาหาเขา นาวินโยกตัวหลบ ตั้งท่าเตรียมพร้อมโดยสัญชาตญาณ โยธินนั่นเอง อยู่ห่างออกไป 4-5 เมตร ในมือมีแก้วกาแฟเย็น ใช้หลอดเป่าน้ำแข็งก้อนเล็กๆ เข้าใส่นาวินอีกเม็ด

นาวินเอามือปัดได้อย่างไว  "เล่นอะไรวะ ตกใจนะเว้ย" โยธินหัวเราะ “ว่างมากเหรอไง มาแกล้งเพื่อนแบบนี้ได้"

"เออ นานๆ จะว่างมาทดสอบฝีมือเพื่อนซะหน่อย  ไวยังกะลิง มิน่า ถึงได้ช่วยคุณช่อฟ้าออกมาจากพวกไทเกอร์ได้"

"แกมั่วแล้ว คุณช่อฟ้าเค้าหนีออกมาได้เอง"

"จริงดิ  ตอนแรกก็ได้ยินอย่างนั้นนะแต่ฉันไม่เชื่อ นึกว่าแกบุกเข้าไปช่วยคุณช่อฟ้าแต่ไม่อยากเป็นข่าว นี่เค้าหนีออกมาได้เองจริงๆ เหรอวะ"

"เออ"

"โห สุดยอด สมแล้วเป็นขวัญใจผู้บังคับหมู่ซีล"

"มั่วอีกแล้ว ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน"

“แอ๊ะ...” โยธินชี้หน้านาวินแบบรู้ทัน แต่นาวินสีหน้าเรียบเฉย จนโยธินเอะใจ “อ้าว ฉันนึกว่าแกสองคนเป็นแฟนกันแล้วซะอีก"

"เกือบ"

"เกิดอะไรขึ้นวะ" นาวินเงียบไม่ตอบ โยธินถามซ้ำ "เฮ้ย ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น"

"คุยเรื่องอื่นเหอะ...แกมาก็ดี พาไปเลี้ยงข้าวหน่อยดิ"

"หา..." โยธินสะดุ้ง

นาวินหัวเราะชอบใจ กอดคอโยธินเดินออกไป โยธินลอบมองนาวิน ยังคาใจอยู่

โยธินมาเยี่ยมก๋งที่โรงพยาบาล สร้อยมณีอยู่ด้วย ก๋งนั่งรถเข็น ดูดีขึ้นเยอะมากแล้ว พยาบาลปรับสายน้ำเกลืออยู่เตรียมจะพาก๋งออกไป

"ก๋ง ผมดูยังไงผมว่าก๋งก็แข็งแรงดีแล้วนะครับ สงสัยแกล้งป่วยอ่ะดิ" โยธินเอ่ยกระเซ้าก๋งอย่างสนิทสนม

"ก๋งจะแกล้งไปทำไม อยู่ในโรงพยาบาลน่าเบื่อมาก ก๋งอยากออกจะแย่อยู่แล้ว"

"แหม ก็พยาบาลที่นี่สวยน่ารักยังกะเน็ตไอดอล" โยธินหันมายักคิ้วให้พยาบาล พยาบาลหน้านิ่ง ทำหน้าที่ของเธอไม่สนใจโยธิน โยธินจ๋อย

ก๋งเห็นแล้วหัวเราะ พูดกับพยาบาล "ขอโทษทีนะครับ ไอ้หลานนอกไส้ของผมมันปากเปราะไปหน่อย"

พยาบาลหันมายิ้มให้ก๋งแล้วเข็นรถ พาก๋งออกไปจากห้อง โยธินมองตามไป "แค่นี้ก็ไม่รับมุข ถ้าพี่โยธินโกรธขึ้นมา เดี๋ยวบั๊ด..."

"จะทำไมเค้า" สร้อยมณีเอ่ยถามยิ้มๆ

"จะตามจีบซะให้ย่นเลย"