บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 20 หน้า 5
สร้อยมณีหัวเราะ "เราเป็นซะอย่างนี้ กะล่อนไปเรื่อย ไม่คิดจะจริงจังกับใครบ้างรึไง"
“เรื่องคิดจริงจังน่ะคิดนะครับ แต่พอถึงเวลาลงมือทีไรไม่จริงจังทุกที ไม่รู้เป็นไง" โยธินตอบทีเล่นทีจริง
"ในบรรดาพวกเธอสามคนนี่ มีใครคิดจะมีครอบครัวเป็นเรื่องเป็นราวกันบ้างมั้ยเนี่ย"
"ไอ้นาวินลูกแม่ไงครับ"
"ไม่เห็นไปถึงไหน"
"นั่นน่ะสิครับ ผมเองก็สงสัยครับ ว่าจะถามแม่อยู่เหมือนกัน ว่าเรื่องของมันกับคุณช่อฟ้าทำไมมันติดๆ ขัดๆ แบบนี้" สร้อยมณีนิ่งไป "นาวินมันไม่ใช่พวกไม้เลื้อยอย่างผม มันเป็นคนจริงจัง ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเห็นมันสนใจผู้หญิงคนไหน จนกระทั่งมาเจอคุณช่อฟ้า ผมดูออกว่ามันรักผู้หญิงคนนี้มาก แต่จู่ๆ มันก็ถอดใจเอาดื้อๆ ผมถามมันมันก็ไม่ตอบ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับแม่"
สร้อยมณีถอนใจ "ก็เพราะรักมากไงล่ะ รักจนกลัว กลัวว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุทำให้ช่อฟ้าต้องเดือดร้อน"
โยธินเริ่มเข้าใจความคิดของนาวิน "ก็เลยยอมอยู่ซึมๆ คนเดียวแบบนี้"
“จ้ะ...แม่ก็ไม่รู้จะพูดกับเขายังไง แต่อยากเห็นเขามีความสุขมีครอบครัวเหมือนผู้ชายทั่วไป"
โยธินเงียบไป
ที่โรงพยาบาลชุมชน พิธานตรวจร่างกายมาด "ช่วงนี้เป็นไงบ้างครับ ยังฝันแปลกๆ อยู่ไหม"
"ครับ ฝันเรื่องเดิมๆ แล้วก็ปวดหัวทุกครั้ง"
พิธานดูแฟ้มของมาด"จะว่าไป ตอนนนี้ร่างกายคุณแข็งแรงเป็นปกติแล้วนะ ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่า แข็งแรงกว่าคนปกติด้วยซ้ำ เหมือนร่างกายของพวกนักกีฬา"
“ทหารแข็งแรงแบบนี้ไหมครับ"
"ผมหมายถึงใครก็ตามที่ฟิตร่างกายอยู่ตลอดเวลา...ทำไม อยากเป็นทหารเหรอครับ"
“ถ้าเลือกได้ผมก็อยากให้ตัวจริงผมเป็นทหารครับ ปกป้องชาติบ้านเมือง"
พิธานมองมาดอย่างพินิจพิเคราะห์"ความฝันที่คุณบอกว่าฝันเรื่องเดิมๆ น่ะ มีรายละเอียดอะไรเพิ่มเติมไหม"
มาดมองพิธานชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง“มีครับ"
“เรื่องอะไรเหรอ"
"มันเหมือนกับเป็นที่ทำงานของผม"
"น่าสนใจนี่ ฝันว่าไง"
“มันชื่อ...บริษัทไทเกอร์...ผมมีเจ้านายชื่อเธียรชัย"
พิธานจดชื่อตามที่มาดบอก
ในห้องพักของแพทย์ พิธานเทน้ำร้อนชงกาแฟ แล้ววางถ้วยกาแฟนั่งลงเปิดคอมพ์ พิมพ์คำว่าองก์กรไทเกอร์ ลงไปในเสิร์ชเอ็นจิ้น แต่ก็ไม่ได้อะไรที่ชัดเจน "องก์กรไทเกอร์เหรอ...คุ้นๆ แฮะ..." พิธานนึกอะไรได้ โทรหาบุศยา