บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 12 หน้า 3
“นี่...ผมถูกบ่นแล้วเหรอ” นาวินยิ้ม
“ไม่ได้บ่นสักหน่อย...ก็คุณพูดเรื่องเป็นห่วง ฉันก็เปรียบเทียบเฉยๆ” ช่อฟ้าย้อนอีกฝ่ายยิ้มๆ นาวินมองหน้า ช่อฟ้าอย่างแสนรัก ช่อฟ้ามองสบตานาวินยิ้มเขินๆ ...
เช้าวันใหม่ ที่หน้าบ้านวันชนะ แก้วแต่งชุดไปทำงานเดินออกจากบ้านมาขึ้นรถกับปอนด์ มีรถติดฟิล์มดำจอดอยู่ห่างจากบ้านวันชนะมานิดหน่อย แก้วขับรถออกจากบ้านมาจอดที่หน้าบ้าน แล้วเดินลงไปปิดประตูบ้านล็อกกุญแจ บอยที่นั่งอยู่ในรถติดฟิล์มดำแอบถ่ายรูปแก้วไว้ ขณะที่แก้วจะเดินขึ้นรถหันไปเห็นรถของบอยที่จอดห่างไป แก้วมองอย่างไม่ไว้ใจ
พอขึ้นรถเรียบร้อย แก้วคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วเอ่ยสั่งลูกชาย “ปอนด์ครับ ... คาดเข็มขัดด้วยลูก”
ปอนด์ที่นั่งด้านหลังเอาเข็มขัดนิรภัยคาดเอว แก้วกด central lock เปิดกระเป๋าถือที่วางบนเบาะข้างๆ หยิบปืนออกมาจากกระเป๋านิดหนึ่งเพื่อให้หยิบง่ายๆ แต่ไม่ให้ปอนด์เห็น แก้วออกรถผ่านรถบอยที่จอดอยู่ช้าๆ มองไม่เห็น คนที่นั่งเพราะรถติดฟิล์มดำมาก แก้วมองทะเบียนรถบอยรีบจดไว้แล้วขับรถออกไป
ภายในรถของบอย บอยเงยหน้าขึ้นมาเพราะหลบแก้วที่ขับรถผ่านไป
“ท่าทางเอาเรื่องนะ” สมุนคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
บอยดูรูปแก้วที่ถ่ายไว้ มีรถตำรวจสายตรวจขับผ่านมา บอยกับพวกรีบก้มหลบในรถนิ่ง รถตำรวจสายตรวจชะลอดูรถบอยช้าๆ แล้วก็ขับไป บอยค่อยๆ เงยหน้ามองช้าๆ สีหน้ากลัวๆ
“ท่าไม่ดีแล้ว...ตำรวจคุ้มกันบ้านแบบนี้...ลงมือยาก” สมุนชักหวั่น
“ได้รูปมาแล้ว ... รีบกลับไปบอกนายว่าจะเอาไงต่อ” บอยมองซ้ายขวารีบขับรถออกไป
ที่บ้านของนาวิน สร้อยมณีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะน้ำชาภายในบ้าน ทุเรียนเดินถือจานใส่ขนมปังปิ้งมาให้สร้อยมณี นาวินเดินออกมามองไปรอบๆ บ้าน
“พี่ตี๋...จะทานอะไรมั้ยคะ” ทุเรียนยิ้มแย้มเอ่ยถาม
นาวินเดินมาหอมแก้วผู้เป็นแม่ สร้อยมณียิ้มปลื้ม“มีอะไรทานล่ะ”
“มีซุปฟักทองกับขนมปังปิ้ง และก็ไข่ต้มค่ะ”
“ก็ได้”
ทุเรียนรีบเดินกลับไป ... สร้อยมณีเก็บหนังสือพิมพ์
“ขอหนังสือพิมพ์หน่อยครับ”
สร้อยมณีส่งหนังสือพิมพ์ให้นาวิน“เมื่อวานนัดกับแม่ลืมใช่มั้ย”
นาวินเงยหน้ามองมณียิ้มๆ “ผมจำไม่ได้ว่ามีนัดกับแม่”